Oodavalasina Shankham - ఊదవలసిన శంఖం

ఊదవలసిన శంఖం

‘నేను చెప్పే మాటలు ఎవరికీ పట్టవని నాకు తెలుసు. అయినా చెపుతాను. ఈ మాటలు, నేను చెప్పకుంటే మరెవరూ చెప్పరూ, చెప్పలేరు.’ అంటాడొక చైనా తాత్వికుడు.
‘ఊదర సంగై ఊది వెచ్చాల్‌, విడియుంబోదు విడియాట్టుం’ అని ఒక తమిళ సామెత. ఊదే శంఖాన్ని ఊదేస్తే తెల్లవారేటప్పుడు తెల్లవారనీ, అని అర్థం.

కనీ, పెంచి, కనిపించిన దేవతలు అమ్మ, నాన్న! బతుకుకు, చదువుకు గురువు, తరువాత హితుడు, స్నేహితుడు నాన్న! (నేను, నాన్నగారు, స్నేహితులూ అనలేదని ఎవరూ బాధపడనవసరం లేదు! మా తీరే అంత!) ఈ పని ఈ రకంగా చేయండి, అని నాన్న ఏనాడూ చెప్పింది లేదు. అయినా అన్నింటికీ ఆయనే గురువు. నాన్న సైకిలు పెట్టే చోట, గోడలో ఒక చిన్న చెక్క తలుపు అల్మారా ఉండేది. నేను, తమ్ముడు పొద్దున్నే ముఖం కడుక్కుని వచ్చి అక్కడ నిలబడి, ‘ఎలుకా! మాకేమయినా యియ్యవా?’ అని అడగాలి. కళ్లు మూసుకుని అడగాలి. అల్మారాలో ఎలుక ఉంటుంది. అది మాకు బిస్కెట్లు, చాక్లెట్లూ ఇస్తుంది. ఇప్పటిలాగా చారెడు, బారెడు చాకొలేట్లు లేవపుడు. ప్యారీ, దక్కన్‌, రావల్‌గావ్‌ అంటూ రెండు వేపులా చెవులు మెలేసిన చాక్లెట్లవి. బుద్ధిగా పిడకబూడిదతో పళ్లు తోముకుని, ముఖం కడుక్కుని వచ్చి నిలబడడమంటే, ఎలుక కొరకేనా?
నాన్న ఆ ఊళ్లోనే, అంటే మా ఊళ్లోనే బడిలో టీచర్‌. ఆయన సిద్ధమయి, ధోవతి కట్టుకుని, తాంబూలం వేసుకుని, సైకిలు తీసుకుని ఠీవిగా బయలుదేరితే దారిలో ఎవరూ అడ్డువచ్చేవారు కారు. కానీ అదంతా చూచే ఓపిక ఎక్కడిది? ఉడుతలా పరిగెత్తి బడికి చేరుకునేవాణ్ని. పుస్తకాలు లేవు. కనీసం పలక లేదు. నాకసలు బడిలో ఎడ్మిషనే లేదు. ప్రార్థన అయింతర్వాత చెప్రాసీ (బంట్రోతు) శాంతయ్య, నన్ను ఇంట్లో దింపుతాడు. అతను భుజంమీద ఎత్తుకుని యింటికి తెస్తుంటే, నచ్చక, ఒకనాడు, అతని చెవి కొరికినట్టు జ్ఞాపకం! శాంతయ్య తలకు రుమాలు కట్టుకునేవాడు. మరి చెవి కొరకడం ఎట్లా కుదిరింది?  ఇప్పుడు అనుమానం వస్తోంది. పెద్దవాణ్ని అయింతర్వాత శాంతయ్య ఎప్పుడూ ఆ సంగతులు చెప్పి మురిసి పోతుండేవాడు.
నేనూ బడిలో చేరాను. అక్షరాలు దిద్దే అవసరం లేకుండా, ఏకంగా పుస్తకం పట్టుకున్నానట. ఒకనాడు అందరినీ నిలబెట్టి నాన్న డిక్టేషన్‌ చెబుతున్నాడు. నేను మెడ రిక్కించి ముందున్నవాడి పలకలోకి  తొంగి చూచాను. తలమీద ఠపీమని దెబ్బపడింది. తిరిగి చూస్తే, నాన్న! పలక కిందపడేసి ఏడుస్తూ ఇంటికి వెళ్లిపోయాను. పలకను నాన్న ఇంటికి తెచ్చాడు. ఆయన చెప్పిన మాట, అప్పటికే నేను రాసి ఉంచాను అన్న సంగతి ఆ పలక ప్రకటించింది! నాన్న గట్టిగా నవ్వాడు! నేనూ గర్వంగా నవ్వాను.
క్రమశిక్షణంటే నాన్న తరువాతే ఎవరయినా! ఆయన్ను చూచి గడియారం తత్తరపడేదేమో? చివరి వరకూ ఆయన అదే పద్ధతిగా బతికారు.
ఇంట్లో తాతయ్య పుస్తకాలు ఒక పెద్ద అల్మారా నిండా ఉండేవి. వాల్మీకం మొదలు ఆనంద రామాయణం దాకా, ఎన్ని రామాయణాలు ఉన్నా ఆశ్చర్యం లేదు. ఆరోగ్యం, వైద్యం, యాత్రాచరిత్రలు,  గారడీ విద్య మొదలయిన పుస్తకాలన్నీ తాతయ్య కొని చదివారంటే భుజాలు పొంగిపోతాయి.  ఆ పుస్తకాలను తరుచు దులిపి, నిర్వహించడం నా డ్యూటీ. ఆ పుస్తకాలు నావి, అని గర్వం!
నాన్న బాగా చదువుకున్న మనిషి. కానీ సర్టిఫికేట్లు లేని చదువది. ఏదో ఒక చిన్న ట్రెయినింగ్‌ పొంది ప్రైమరీ స్కూల్‌ పంతులుగా సెటిలయ్యారాయన. అందులోని ఆనందం గురించి తర్వాతెప్పుడో చెప్పాడాయన మాతో! ఆయన విపరీతంగా పుస్తకాలు చదివేవాడు. నాకు అక్షరాలతో పరిచయం ‘చందమామ’తో మొదలయింది. మూడవ తరగతిలో ఉన్నప్పుడు చందమామ ఈ చివరి నుంచి ఆ చివరి దాకా చదవడం అలవాటయిపోయింది. అందులో వచ్చే వ్యాపార ప్రకటనలు కూడా గుర్తున్నయి.  నాన్న తాను చదివిన నవల, పత్రిక ఏదయినా సరే తరువాత నా ఒళ్లో పడేయడం అలవాటయింది. కోడిగుడ్డు దీపం పెట్టుకుని, అయిపోయిందాకా అపరాధపరిశోధక నవల చదివి, ఆ దృశ్యాలు కళ్ల ముందు మెదులుతుంటే, భయంగా పడుకోవడం గుర్తుంది. ‘ఈ ప్రపంచంలో పనికిరాని పుస్తకమని ఏదీ లేదు’ అని నాన్న అనుకున్నాడనిపిస్తుంది. అంగట్లో పప్పు కట్టిచ్చిన కాయితం కూడా చదవందే పడేయకపోవడం, అపుడే అలవాటయింది.
సెలవులు వచ్చినయి అంటే, ఏ లైబ్రరీ నుంచో సంచెడు పుస్తకాలు యింటికి వస్తాయి. నిదానంగా చదివితే నాలుగునాళ్లు కాలం గడుస్తుంది. కానీ, అంత ఓపిక ఏది? పిచ్చెత్తినట్టు అన్నీ చదివేసి, మరో బ్యాచ్‌ కొరకు ఎదురుచూడడమే!
అది పరీక్షకు చదవవలసిన ‘సిలబస్‌’ పుస్తకం గాని, సరదాగా చదివే నవలగాని, చదువుకాని చదువుగా చదివే మరో పుస్తకంగాని, పుస్తకమంటే, నాన్నలాగే మిత్రుడు, ఆప్తుడు! కష్టపడి చదవడం, సరదాగా చదవడమన్న తేడా లేదు! అన్నీ యిష్టంగానే చదవడం అలవాటయింది. వరుసబెట్టి రెండు క్లాసిక్స్‌, రెండు నవలలు చదివి, అదే ఊపులో ‘సిలబస్‌’ కూడా చదివితే, అన్నీ ఒకేరకంగా, సినిమాలాగా గుర్తుకు వచ్చేవి.
మా ఊరి బడిలో అయిదవ తరగతి వరకూ ఉండేది. తరువాత, పక్కనున్న పాలమూరులో చదువు. చిత్రంగా నాన్నకు, తిరిగి మా బడికే బదిలీ అయింది. చివరి పీరియడ్‌ జరుగుతుండగా, (మామూలుగా, అది ఆటల పిరియడ్‌) నన్ను వెతికి, ‘ఇంటికి పరుగెత్తకు!’ అని ఒక మాట చెప్పి వెళతాడు నాన్న!  అంటే ఆనాడు సినిమా చూచే కార్యక్రమం ఉందని అర్థం! సినిమాలు చూడడమే కాదు, వాటిని గురించి చర్చించడం కూడా నాన్న దగ్గర నేర్చుకున్నాను. నమ్మండి, నమ్మకపొండి, జరదా పాన్‌ తినడం, నాన్న దగ్గర నేర్చుకున్నాను!
జీవితాన్ని హాయిగా ఎంజాయ్‌ చేయాలన్నది నాన్న ఫిలాసఫీ. పట్నంలోపడి, నన్ను నేను వెదుక్కుంటూ బతికేరోజుల్లో పండగకు యింటికి వెళతాను. సాపాట్లు (భోజనాలు) అయింతరువాత నాన్న పాన్‌ వేసుకుని, ఆ అందమయిన పెట్టెను నా ముందుకు తోస్తారు. అది అలవాటు. ఒకసారి, నేను  ‘మానేశాను. వద్దు’ అన్నాను. ‘నాన్నా! టీ, కాఫీ తాగవు. మరే అలవాట్లూ లేవు. ఉన్న ఈ ఒక్క సరదా (అదే  జరదా) మానేసి ఏం చేస్తావయ్యా?’ అన్నారాయన!
తినే తిండిని ఆనందంగా అనుభవించాలని, ఆదరాబాదరాగా తినకూడదని మాకు తెలియకుండానే అలవాటయింది. ఇంట్లో ఉన్నవాళ్లందరమూ కలిసి తినడం ఇవాళటికి మాకందరికీ అలవాటు. నాన్న బడిపంతులు! స్థితిపరులం కాదనే చెప్పాలి! కానీ తిండి సంగతిలో మాత్రం, ఎప్పుడూ లోటు లేదు. ముందుకు వచ్చింది ‘చారు’ మాత్రమే అయినా, ‘కొత్తిమెర చారు!’ అంటూ ఎక్సయిటయిపోయి, అన్నాన్ని మెత్తగా చేసి, కొంచెం చారుపోసి కలిపి, దాంతో గుండ్రంతో వలయం చేసి (దాన్ని బావి కట్టడం అనేవాళ్లం!)  అందులో మరింత చారు పోసుకుని, ఆవకాయో, మరో కూరో నంచుకుంటూ ఆనందంగా తినడం, నాన్నకే చేతనయింది. అందుకే మాకూ చేతనయింది. ప్రతిరోజూ, అందరి అభిప్రాయాలు అడిగి, కూర గాయలు తెచ్చేవారంటే, నాకిప్పుడు ఆశ్చర్యంగా ఉంది.
నాన్న వంటకు ఉపక్రమిస్తే, ఇక పండగే. ఒకసారి అమ్మ ఊళ్లో లేనప్పుడు, నూగులు, కొత్తిమీర, పచ్చిమిర్చిలతో నాన్న చేసిన పచ్చడి నాకు ఇవాళటికీ గుర్తుందంటే నమ్మండి. మాకంతా, ‘వంటొచ్చిన మగవాళ్లు!’ అని పేరుంది! ఎక్కువగా తినడం వేరు, ఇష్టంగా తినడం వేరు. ఇష్టం తెలిసి తినడం అంతకన్నా వేరు. బతుకు బడిలో నాన్న దగ్గర ఎన్నో నేర్చుకున్నాము. అందులో ‘తీపి’ తినడం కూడా ఒకటి. ‘పెద్ద సభ జరుగుతూ ఉంటుంది, తొక్కిడిగా జనం ఉంటారు. అపుడు ముఖ్య అతిథి వస్తారు. అంత తొక్కిడిలోనూ జనం జరిగి, తోవ యిస్తారు. ‘మధురం’ మరి ముఖ్య అతిథి అని కథ చెప్పి, నాన్న మా చేతి తీపి తినిపించేవాడు. ఇక్కడ, ఎక్కువ తినడం గురించి కాదు సంగతి. ఇష్టంగా తినడం గురించి. ఎండ కాలంలో రెండుపూటలా, మామిడిపండు లేనిదే, నాన్నకు భోజనం నడవదు. ఇంటి పండ్లు లేకుంటే అప్పటికప్పుడు కొని అయినా, మామిడిపండు రసం కలుపుకుని, నాలుగు ముద్దలయినా తినాలి! ఇది కూడా ఒకరకమయిన క్రమశిక్షణేనేమో?
యూనివర్సిటీ రోజుల్లోననుకుంటాను, ఎవరో నన్ను ‘నీకిష్టమయిన విషయాలు ఏమిటి?’ అని అడిగారు. ‘అమ్మాయిలు, స్వీట్లు, పుస్తకాలు, శాస్త్రీయ సంగీతం’ అన్నాను. ‘నాట్‌ నెససరిలీ ఇన్‌ దట్‌ ఆర్డర్‌’ అని కూడా అన్నాను. వరుస కానవసరం లేదని భావం. ‘జిహ్వోపస్థ పరిత్యాగీ’ అని మొదలుపెట్టి నాన్న ఒక శ్లోకం చెప్పారు. నా యిష్టాలలో మొదటి రెండింటిమీద ఆసక్తిలేనివాని బతుకు అని శ్లోకం భావం మాత్రం గుర్తుంది. నేను పెళ్లి చేసుకోను, దేశాన్ని ఉద్ధరిస్తాను అన్నప్పుడు ఈ సంగతి చెప్పినట్టు నా అనుమానం. సందర్భం సరిగా గుర్తురావడం లేదు.
నాన్న ఒక ట్రాన్సిస్టర్‌ రేడియో కొనితెచ్చాడు. నేను దాన్ని ‘సన్నవిల్ల లాగా’ (చంటిపాపలాగ) చంకనేసుకుని తిరుగుతనని అందరూ అనేవారు. రకరకాల కార్యక్రమాలు వింటూ కాలం గడపడం అలవాటయింది. సిలోన్‌, వివిధభారతి స్టేషన్లనుంచి వచ్చే హిందీ సినిమా పాటలు పిచ్చిగా వినడం అలవాటయింది. తెలుగు పాటలు వారానికి రెండు అరగంటలు, సాయంత్రం సిలోన్‌లో కొన్ని వినిపించేవి అంతే. మా ప్రాంతంలో శాస్త్రీయ సంగీతం వినడం నిజానికి ఎవరికీ అలవాటు లేదు. నాన్న మాత్రం గద్వాల సంస్థానంలో బాల్యంలో, ఆ తరువాత కూడా చదువుకున్నారు. అక్కడ నాటకం, సాహిత్యం, సంగీతంలాంటి రుచులన్నీ ఆయనకు తగిలాయి. అప్పుడప్పుడు పాతపద్ధతిలో ఆయన పాడుతుండేవారు కూడా! నన్నొకసారి పిలిచి ‘నాన్నా! ఊరికే అస్తమానం ఆ సినిమాపాటలు వింటున్నవు, అప్పుడో యిప్పుడో సంగీతం (శాస్త్రీయం) విని చూడగూడదా?’ అన్నారు. ఆయన మాత్రం ప్రయత్నంగా సంగీతం విన్నట్టు  నాకు గుర్తులేదు.
నాన్న ఈ మాటలన్నది నవంబర్‌, డిసెంబర్‌ రోజులనుకుంటాను. రేడియో సంగీత్‌ సమ్మేళన్‌ అని ప్రత్యేకంగా ఏర్పాటుచేసిన కచ్చేరీలు వచ్చేవి. మద్రాసు ‘సంగీతోత్సవం’ కచ్చేరీలను హైదరాబాద్‌ రేడియో వారు కూడా రిలే చేసేవారు (తమిళంలో అనౌన్స్‌ మెంట్లు వస్తాయని మానేశారట!) మొత్తానికి కారుకురుచ్చి  అరుణాచలం, టి.ఆర్‌.మహాలింగం, చెంబై వైద్యనాథ భాగవతార్‌ లాంటి మహామహుల సంగీతం విన్నాను.  ‘సంగీతమంటే, ఇదిగదా!’ అన్న భావం ఒకటి బలంగా నాటుకుపోయింది.
నాకు యిష్టమని చెప్పుకున్న విషయాలలో, మొదటి రెండింటి మీద, అంత ప్రేమ లేదు! నిజం! పుస్తకం, సంగీతం లేనిదే రోజు గడవదు, ఇది అంతకన్నా నిజం!
---
‘అత్త పత్తెమయితే, ఇల్లల్ల పత్తెమ’ని మాకొక మాట ఉన్నది. ఇక్కడ పత్తెమంటే పథ్యం. తిండిలో నిబంధన. నాకు యిష్టమయిన సంగతులు, అందరికీ యిష్టముండాలని ఎక్కడా లేదు. కానీ, బతుకంటే యిష్టంలేనివాళ్లు ఉండరు, ఉండగూడదని నా నమ్మకం. అమ్మ, నాన్న నాకు బతుకు నేర్పించినట్లే, బతుకు మీద ప్రేమ నేర్పించి, వారి దారినవాళ్లు వెళ్లిపోయారు. అమ్మ, నాన్న పెద్దవాళ్లయి, పోవడం సహజం! అయినా, వాళ్లు ఉన్నారనుకునే బతుకు తున్నాను. మనవాళ్లందరూ, అనుక్షణం మనకళ్ల ముందు  ఉన్నారు గనకనా!
మాత, పిత, గురుదేవులు, హితులు ` వీళ్లే దేవుళ్లనుకుంటే, ఎంత బాగుంటుంది?
అంతా కనిపించే దేవుళ్లు! కనిపిస్తారు, పలుకరిస్తారు, కనికరిస్తారు. 

A Spanish Story in Telugu

 Sekarana - A Story

Listen to the story

Also read it!

సేకరణ

 స్పానిష్‌ మూలం : కార్లా సువారెజ్‌
ఇంగ్లీష్‌ అనువాదం : మేరీ జీ బెర్గ్‌

 

అతను పేరున్న గాయకుడు. ఆవిడ సరదాకు పచ్చబొట్లు పొడుస్తుంది. అతని భార్య వ్యాపారం చేస్తుంది. ఆమెకు ఒక ప్రేమికుడున్నాడు.

వాళ్లు అనుకోకుండా కలుసుకున్నారు. ఆమె చిల్లర లేక అంగడి మనిషితో చికాకు పడుతున్నది. అతను గమనించి చిల్లర అందించాడు. ఆమె నవ్వింది. బియెర్‌ తాగుదాం రమ్మన్నది. ఇద్దరూ కలిసి కాసేపు నడిచారు.

‘నేను పాటలు అంతగా వినను అయినా నీవు తెలుసు. నీవు ఈ ప్రపంచంలో అందరికీ తెలుసు’

అవును మరి. అతను అందగాడు. హాయిగా నవ్వుతాడు. కళ్లతో ఆకర్షిస్తాడు. అందుకే అందరికీ తెలుసు. ఆమె ఎవరికీ తెలియదు. డబ్బులున్న మనిషి. రకరకాల వస్తువులు సేకరిస్తుంది. దొంగిలించిన వస్తువులు, గొప్పవాళ్లు వాడినవి, రకరకాల వస్తువులు సేకరిస్తుంది. అప్పుడప్పుడు సరదాగా పచ్చబొట్లు పొడుస్తుంది. అదీ తన యిష్టప్రకారమే.

‘నా ప్రేమికుడు అప్పుడప్పుడు వస్తాడు. కలిసి వైన్‌ తాగుతాం. పుస్తకాలు తెస్తాడు. అతను రచయిత’. తెలిసిన వ్యక్తి అయి ఉండవచ్చునని’ ఆమె అతని పేరు చెప్పలేదు.

‘ప్రేమికుల గురించి ఎవరికీ చెప్పగూడదు. నీలాగే అతనికీ పెళ్లయింది’

పేరున్న మనుషుల బతుకుల్లో రహస్యాలుండవు. అతని భార్య గురించి, అందరికీ తెలుసు. మామూలు మనుషులే మేలు అనుకున్నాడతను. బజారులో తిరుగుతుంటే ఎవరూ పట్టించుకోరు. అతనికీ ఆ భార్యకూ పొసగడం లేదు. ఆమె ఎప్పుడూ ప్రపంచం మీద తిరుగుతూ ఉంటుంది.

‘డబ్‌ డబ్‌ నా గుండె కొట్టుకుంటున్నది. పాపం! గాయకులు సరదాగా ఉంటారు అనుకున్నాను’.

అతను సరదా మనిషే. తను పాడుతున్న ప్రోగ్రాంకు రమ్మన్నాడు. ఆమెకు ఆ గోల నచ్చదు.

‘ఒక సంగతి చెప్పు. పగలా, రాత్రా, ఏదంటే యిష్టం?’

‘నేను పాడుతాను. రాత్రులే యిష్టం.’

‘చలి కాలమా, ఎండకాలమా? ఏది యిష్టం?’

‘సంవత్సరమంతా సమ్మరే. చలికాలం బాగుంటుంది. పత్రికల వాళ్లులాగ ఈ ప్రశ్నలేమిటి?’

‘మరొక్కటి మాత్రం అడుగుతాను. పిల్లి, కుక్కల్లో ఏది యిష్టం?’

ఆమె నవ్వింది. పెదవి కొరుక్కుంది.

వాళ్లు అప్పుడప్పుడు కలుస్తున్నారు. పట్నానికి దూరంగా బీచ్‌లో. అతను వైన్‌ గ్లాస్‌లు తెచ్చేవాడు. సీసా మూతల మీద తేదీలు రాసేవాడు. కలిసి తాగేవారు. ముందు, తరువాత, మధ్యలో కూడా తాగేవారు. ఆమె చెవిలో అతను గుసగుసలు చెప్పుతాడు. ఆమె అతడిని ముద్దులతో ముంచెత్తుతుంది.

నెలనాళ్ల తరువాత ఆమె ప్రేమికుడు వచ్చాడు. వారంపాటు, ఆమె కనిపించ లేదు.

‘అతనంటే నిజంగా ప్రేమ ఉందా?’ అడిగాడు. ఆమె నవ్వింది. ‘నాతో ఉండవచ్చుగా’ అన్నాడు.

‘అబ్బ. ప్రేమగుండె. మీ ఆవిడవస్తే, నీవూ మాయమవుతావులే’

అతనేదో అనాలనుకున్నాడు. కానీ, అనలేదు. ఆమె కోసం ఒక పాట రాశాడు. వారం పాటు వేచి చూచాడు. ఫ్రెంచి ప్రేమికుడు, వ్యాపారం చేసే భార్య, పాట కచేరీలు, ప్రయాణాలు, టైం దొరికితేనే వాళ్లు కలుస్తున్నారు.

ఒకసారి అతను భార్యతో ఎక్కడికో బయలుదేరాడు. అక్కడ ఆమె ప్రేమకునితో కనిపించింది. ఇతని భార్య ఆ రచయితను గుర్తించింది. వాళ్లు ఎవరూ, ఎవరినీ పలకరించలేదు. పట్టించుకోలేదు. రచయిత మాత్రం ఈమె చూపుతో చికాకు పడ్డాడు.

ఆ విషయం గురించి వాళ్లు మాట్లాడలేదు. ఆమె అతని శరీరంలోని ప్రతి అణువునూ ముద్దాడింది. వాళ్లిద్దరూ స్పానిష్‌ పద్ధతిలో ఆనందంలో మునిగారు.

‘గుండె దడ! ఏమిటో చెప్పనా? నీవంటే నాకు ప్రేమ’ అన్నాడతను

ఆమె అతనికి ఒక కొవ్వొత్తి బహుమతిగా ఇచ్చింది. అది నత్త ఆకారంలో ఉంది.

ఒక రాత్రి ఆమె మరీ సంతోషంగా ఉంది. రచయిత ఒక పుస్తకాన్ని ఆమెకు అంకితం చేశాడు. అది బాగా అమ్ముడవుతున్నది. అందులో మొదటి పేజీలోనే ఆమె పేరు ఉంది. పుస్తకం ఆమె కొరకే.

‘నిన్ను సంతోష పెట్టాలనే. ఇక నేనొక ఆల్బమ్‌ నీకు అంకితం ఇస్తాను, కానీ, నీ గురించి మా ఆవిడ అడుగుతుంది. ప్రేమికుల గురించి ఎవరికీ చెప్పకూడదు కదా మరి’

ఆమె అందంగా నవ్వింది. పుస్తకాన్ని, తరువాత గాయకుడిని ముద్దుపెట్టుకున్నది. రచయిత ఈమె గురించి ఎన్నో చేస్తున్నాడు. కానీ ఈసారి అతను వచ్చినప్పుడు కొంచెం పరధ్యానంగా ఉంది.

‘అదేం లేదు, ఏదో ఆలోచిస్తున్నాను అంతే అన్నది’ ఆమె.

అతను పచ్చబొట్టు రంగులు తెచ్చాడు. ఆమె వాటికోసం అడిగింది మరి. ఆమె ప్రత్యేక సందర్భాలలో మాత్రమే పచ్చ పొడుస్తుంది. అది ఆమెకు ఎంతో నచ్చిన పని. అతను గనుక అడిగితే, అతనికీ పొడుస్తుంది. ఆమె ఒంటిమీద మాత్రం ఒక్క పచ్చబొట్టు కూడా లేదు. ఆమె చాలా బాగా పొడుస్తుంది మరి.

వారం తరువాత గాయకుని భార్య వచ్చింది. అతను రావడం కుదరడం లేదు. ఈసారి భార్య నెలకు పైగా ఇంటిపట్టునే ఉండిపోయింది. అతను మరి ఫోన్‌ చేయడానికి కూడా లేదు. ఒక్కసారి మాత్రమే కలవగలిగాడు. భార్యతో అసలు పొసగడం లేదు. ఒకరినొకరు తప్పులు పట్టడం, తప్పుడు జవాబులు ఇచ్చుకోవడమూనూ. ప్రేమపాటలు ఎక్కువగా రాస్తున్నావు అంటుంది. ఇంట్లో ఏవేవో వింత వస్తువులు చేరుతూ ఉండడం గమనిస్తుంది. ఏర్‌పోర్టులో అతను భార్యను కౌగలిగించుకున్నాడు. ముద్దు పెట్టుకున్నాడు. క్షణాల్లో ఆమె కనుమరుగయింది. అతను కారులో దూరి ఆమెను చేరబోయాడు.

కానీ, ఆమె ఇంట్లో లేదు. మరుసటి రోజు రెండు శరీరాలు పులకించాయి. భార్య వెళ్లిపోయిందన్న సంగతి తెలియదు, అన్నది. తనకు ఒక సినీ నిర్మాత కలిశాడని చెప్పింది.

అతను రచయిత గురించి అడిగాడు. ‘అతనిక రాడు. వాళ్లావిడకు వ్యవహారం తెలిసిపోయిందట. ఆమెను వదిలేసి వస్తాను, కలిసి పారిస్‌ వెళ్లిపోదాం అన్నాడు. కానీ, అది ఆమె ఇష్టం లేదన్నది.’

అతను సంతృప్తిగా నిట్టూర్చాడు. ఆమెను గట్టిగా ఎదకు అదుముకున్నాడు.

‘గుండె దడ! పాపం! ఇక మనం కలిసి ఉందాం.’

ఆమె నవ్వింది. అతని ముక్కును ముద్దాడింది. ఇద్దరూ కొంతకాలం ఇష్టమయిన పనులు చేస్తూ సుఖాలలో తేలిపోయారు. ఆమెకు సంతోషం. అతనికి ప్రేమ. మనసంతా!

అతను కచేరీ టూర్‌ కోసం వెళ్లవలసి వచ్చింది. అక్కడ భార్య కలిసింది. మరొక పెద్ద టూర్‌ను ఏర్పాటు చేస్తున్నట్టు చెప్పింది. భార్య మీద అతనికి ప్రేమ మిగలలేదు. ఇక ఆమె తన కోసం వైన్‌గ్లాస్‌తో పాటు వేచి ఉంటుంది. ఇద్దరూ ఆనందాలలో అలసిపోతారు.

అతను పూలగుత్తితో అక్కడకు చేరాడు. రమ్‌ కూడా తీసుకుపోయాడు. పార్టీ అన్నాడు. ఆమె అగరొత్తులు వెలిగించింది. దుస్తులు తొలగించింది. ‘నేను పిచ్చెత్తిపోతున్నాను. నా బతుకు మారిపోయింది. కొత్త ఆల్బమ్‌ మీద నీ పేరు ప్రపంచమంతా పాకుతుంది. గుండెదడ! పాపం! పిచ్చి గుండె!’ అన్నాడు. ‘ప్రేమ’ అన్నాడు.

ఆమె చేతులతో మెడను చుట్టింది. చెవులను ముద్దాడింది. అతని తాకిడికి ఆమె వణికిపోయింది. పెదవులు మరోసారి కలిశాయి.

‘భలేగా ఉంది’ వెనక్కు తగ్గుతూ అన్నది ఆమె. ‘ఈ సందర్భంగా నీకొక బహుమతి ఇస్తాను. అది మనల్ని కలకాలం కలిపి ఉంచుతుంది. నేను నీలో శాశ్వతంగా నిలిచిపోవాలి. పచ్చబొట్టు పొడుస్తాను!’

అతనిలో వింత భావాలు చెలరేగాయి. ఆనందంతో సరేనన్నాడు. మెడ వెనుక బొమ్మ గీసింది. చిన్న బొమ్మ. కానీ చాలా బాగుంది. అతను అంతసేపూ మెడవంచి ఉండి, అలిసిపోయాడు. కొంతసేపటికి నిద్రలోకి జారుకున్నాడు.

ఫారెన్‌ టూర్‌ మొదలయ్యే సమయానికి భార్య వచ్చింది.

‘నీ జీవితం ఈ రికార్డింగ్‌తో మారిపోతుంది. గట్టిగా చెప్పగలను’ అన్నది భార్య. ‘మారుతుందా?’ అతను అడిగాడు.

‘గుండెదడ! పాపం! నీవు నాతో వస్తే ఎంత బాగుంటుంది? కలిసి తిరుగుతాం. పెళ్లాం సంగతి పట్టించుకోనవసరం లేదు. నేను నిన్నే ప్రేమిస్తున్నాను’ అన్నాడు. ఆమె సన్నగా నవ్వింది.

‘అయిపోయింది. నేను నిన్ను ప్రేమించడం లేదు’ అది జవాబు.

అతను కళ్లు మూసుకుని తెరిచాడు. ఏదో అన్నాడు. ఆమె అడ్డుగా మాట్లాడింది. తనకిప్పుడు ఇంకొక ప్రేమికుడు ఉన్నాడు, అన్నది. అతనెవరో చెప్పగూడదు కదా! సినీ నిర్మాత.

ప్రపంచ టూర్‌ ఏర్పాటు చేసిన భార్యను మధ్యలో వదలడం మంచిది కాదు, అని కూడా అన్నది. అతను నమ్మలేకపోయాడు. గడ్డం తడుముకున్నాడు.

‘మరి మన సంగతి....? ఇంతకాలం.. చేసినవన్నీ...?’

ఆమె అతని ముఖం తడిమింది. లేచి నిలబడింది. ఇక దగ్గరకు రావడం అనవసరం, అన్నది. బయటకు వెళుతున్నాను, నిర్మాత వస్తాడు, అన్నది. అతను లేచి నిలుచున్నాడు. ఏదో చెప్పాలి అనుకున్నాడు. మాటలు పెగలలేదు.

‘గుండెదడ! పాపం! పిచ్చిగుండె! ఎన్నడయినా నేను నిన్ను ప్రేమిస్తున్నాను అని అన్నానా?’ అంటూ ఆమె అతని బుగ్గను ముద్దాడింది. ఆ బుగ్గలమీద చెమట పట్టి ఉంది. ఆమె వెనక్కు కదిలింది. ‘ఒకటి తెలుసా? నేను జనాలను పోగేసుకుంటాను. వస్తువులు సేకరించినట్టే నాకు అదొక ఆనందం. అది నాకు చక్కని కాలక్షేపం. నీవు ప్రపంచం తిరుగుతావు కదా. నా గుర్తులు నీకు తప్పక ఎదురవుతాయి. చాలా మంది మెడల మీద ఆ చిన్న పచ్చబొట్టు డిజైన్‌ ఉంటుంది. అందరూ గొప్ప పేరున్న మనుషులే..... ’

అతను పేరున్న గాయకుడు. ప్రపంచమంతటా కచేరీలు విజయవంతంగా జరిగాయి. ఆమె మనుషులను సేకరించి మెడల మీద పచ్చబొట్లు పొడుస్తుంది. గాయకుడు భార్యకు విడాకులు ఇచ్చాడు. ఆమెకు మాత్రం ఇప్పుడు మరొక ప్రేమికుడు ఉన్నాడు.

(‘క్యూబా ఆన్‌ ద ఎడ్జ్‌ ` షార్ట్‌ స్టోరీస్‌ ఫ్రం ద ఐలాండ్‌ అనే 2007లో ప్రచురింపబడిన సంకలనం నుంచి)

No intention of infringing copyrights. Shared just for fun!

Mysore V Doraiswamy Iyengar - Veena - Mohanam

 Shravanam goes on!

Listen to 

Mysore V Doraiswamy Iyengar - Veena

playing

Bhavanuta - Mohanam

Sri Iyengar was such a great person that he never made any noise about his capabilities.

Can you believe he was also made to take up Music Direction for films?
There was one Mr Krishna Murthy, a colleague musician at All India Rado, who promoted Sri Iyengar.
I really feel he did not get the kind of recogniotion he deserved.

Enjoy his music happily!

Sri T V Shankaranarayanan - Chakkanirajamargamu

 Shravanam again!

T V Shankaranarayanan - Chakkanirajamargamu - Kharaharapriya

This track is from a Radio concert performed by him on July 23rd 1993.

I digitised the concert. I have three more tarcks from the same.

May I humbly tell here that we were friends.

Whenever TVS Sir comes to Hyderabad, would inform me and we meet and chat about music a lot.

He came once to perform in the Vinjamuri Varadaraja Iyengar memorial series.

During the day we talked and I must have said, I like Kanada very much.

In the concert he sang a composition of Sri Iyengar, as was requested.

Then he started Kanada ragam and looked at me sitting in the wings and smiled.

Even today I feel elated to think of the moment.

Later once he performed in Music Academy one night and after the concert I went onto the stage to meet and greet him and the team.

He was visibly happy to see me there and called Sri Srimushnam and the others who were there and said, "Look! This man comes all the way from Hyderabad to listen to us!"

He was great singer and equally graet human being.

సూఫీ కథలు : కలలు - రొట్టె ముక్క

కలలు - రొట్టె ముక్క

ముగ్గురు ప్రయాణికులు చాలాకాలంగా, చాలాదూరం కలిసి వెళుతున్నారు. కనుక స్నేహితులయ్యారు. కష్టసుఖాలను పంచుకున్నారు.

కొన్నాళ్లు అట్లా గడిచిన తర్వాత వాళ్లకు తమదగ్గర ఒక రొట్టెముక్క, గుక్కెడు నీళ్లు మాత్రమే మిగిలాయని అర్థమయింది. అవి ఎవరికి చెందాలనే విషయంలో కీచులాటలు కూడా మొదలయినయి. ఉన్నదాన్ని పంచుకు తినాలనుకున్నారు. ఉండేది తక్కువ కనుక పంపకం కుదరలేదు.

చీకటి పడసాగింది. పడుకోవడం మంచిది, అన్నాడొకతను. నిద్రలో ఎవరికి గొప్ప కలవస్తే వారు జరగవలసిందేమిటో నిర్ణయించాలని కూడా సలహాయిచ్చాడతను.

మరుసటి ఉదయం పొద్దు పొడుస్తుంటే ముగ్గురూ నిద్ర లేచారు.

‘నాకల చెప్పనా?’ అంటూ మొదటి మనిషి మొదలు పెట్టాడు  ‘నేను వర్ణించనలవిగాని ప్రదేశాలకు కొనిపోబడ్డాను. అక్కడంతా అందమే. ప్రశాంతతే. అక్కడొక జ్ఞాని కనిపించాడు. ‘నీ గతము, భవిష్యత్తు గొప్పవి. అందరూ మెచ్చుకోదగ్గవి. తిండి నీకే చెందాలి’ అని చెప్పాడా జ్ఞాని.

అతని మాటలు ముగియక ముందే రెండవ మనిషి అందుకున్నాడు ‘కదూ! అసలు నాకు నా గతం, భవిష్యత్తు అన్నీ కలలో కనిపించాయి. నేను భవిష్యత్తులో ఒక సర్వజ్ఞుడిని దర్శించాను. అతనన్నాడు గదా! నీ మిత్రులకన్నాముందు ఆతిండి నీకే అందాలి. నీవు తెలివి, ఓపిక గలిగినవాడివి. నీవు నాయకుడవు కావాలి గనుక, నీకు మంచి పోషణ అందాలి’ అని చెప్పుకు వచ్చాడతను.

మూడవ ప్రయాణికుడు నెమ్మదిగా చెప్పసాగాడు. ‘నాకు కలలో ఏమీ కనబడలేదు. ఏమీ వినబడలేదు. ఏమీ అనలేదు కూడా. నాకు నిద్ర తేలిపోయి మెలుకువ వచ్చింది. రొట్టె, నీళ్లు వెదికాను. అక్కడిక్కడే తిన్నాను కూడా. అదీ అసలు సంగతి’ అన్నాడతను.

 

షత్తారీ సమాధి

ఈ కథను షా మహమ్మద్‌ షత్తారీ చెప్పాడంటారు. ఆయన 1563లో గతించాడు. హుమాయాన్‌ చేత గౌరవం పొందిన వాడతను. షత్తారీ, మతానికి వ్యతిరేకమయిన మాటలు చెపుతున్నాడని, మరణశిక్ష వేయాలన్నారు. కానీ ప్రత్యేక పరిస్థితులలో చెప్పిన మాటలను మామూలు పండితపద్ధతిలో విమర్శించడానికి లేదని, ఆయనను వదిలేశారు. ఆయన సమాధి గ్వాలియర్‌లో ఉంది.

Happy Reading!!

My Favourite Cartoon

 Kanda Cartoon

• I don't have to tell who made it.
• There is a name as signature though.

Kanda is Yam! Bonda is grave!! Oops!!

Laugh if you can!

We do not object!!

A writer Tummalapalli Seetarama Rao

Friends

Waiting and Company

Found a book because of friends.

I don't  know who this writer is!

Those days in fiftees such writings were the trend.

The wait

Lady nature is exuding her natural poise. The very high peaks and the exalted forest are silent. They are giving peace and pleasure to the mind.

But right there are the wild beasts. Poisonous fruits are also there along. Solitude is turning unbearable. Sought for the pals who keep company at all times..Every second waited for their arrival, and kept waiting.

 

Company

Much wanted company is now there. Not one or two, innumerable friends wished for my company. They could not bear without me even for a moment. Many days passed in bliss. For me ownership on them has escalated. The jaunts I had with them are countless.

New enthusiasm and longing sprouted in me. I was happy that all this was a result of their presence.

 

These pieces are sure in the style of Gurudev Robindranath Tagore. The writer is Tummalapalli Seetaramarao. (1933)

 Shravanam goes on...

Srirangam Gopalaratnam sings

Matim dehi varamange - Kalyani - Adi

                                                               Happy listening!

 Saadi Shirazi - A Story

Saadi returned to his native city of Shiraz, after his education and long and diverse travels, and started to share his knowledge on daily basis. He exchanges his ideas through people’s gathering, belonging to all segments of society. He preaches to farmers, merchants, preachers, ascetics, students, teachers, and even to thieves and robbers. This exchange of ideas was based on moral values and encouraging people for good deeds, respect, peace and justice through his poems, texts, stories, and quotes from Islam.

Saadi belonged to the group of few world renowned scholars, having command over both poem and poetry form. He composed beautiful lyrics, qasidas and ghazals in Persian language using some Arabic words in, too. His most celebrated works in Persian language are (amongst few works the literary masterpieces of world) Bostan (The Orchard) and Gulistan (the Rose Garden). These two literary jewels are popularly known as “Bostaane Saadi” and “Golestane Saadi”.

Here is one of his story shared with people. Scholars those days used story Telling to drive home their messages.

Yours truely wrote the story in Telugu.

There are a few more stories of Sadi in this blog. You can reach them through thel abels on the right side panel.

Happy reading!

 An old book of Science

Here is a book cover and an article from the book. 

Mind you the book is very old.

Our interest now is to see what kind of science was being written in Telugu those days.

పుస్తకాన్ని తెలుగులోకి అనువదించినవారు పెద్దలు మల్లాది నరసింహ శాస్త్రి గారు.

వారు ఈ రకమయిన రచనలు చేసినట్టు వారు ఉన్నప్పుడు నాకు తెలియదు. ఆకాశవాణిలో అటువంటి వారితో కలిసి పని చేయడం నా అదృష్టం. వారు దయతో నా రచనలను గురించి ప్రోత్సాహంగా మాట్లాడడం గుర్తుంది.

చిత్రం పై క్లిక్ చేయండి. పేజ్ పెద్దదిగా కనబడుతుంది,

I hope people would like to read such things.

T R Mahalingam - Mokshamu Galada - Saramati

 Shravanam goes on

Mali Sir performs Mokshamu Galada - Saramati

I am sure this track is not shared earlier

 

 It is yours truely with Mali sir in the photograph

Srirangam Gopalaratnam - Parameswara - Nata

Mimi Hele-hele - Bhutan Folk Story told in Telugu

 

మిమీ హేలే హేలే

 డాంగ్ బూ... డింగ్ బూ... (మన తెలుగు కథలలో ఆనగనగా అన్నట్టు భూటాన్ కథలలో ఈ మాట ఉంటుంది లెండి...)

మీమీ ఎర్రటి ఎండలో పడి పొలాల వెంట తిరుగుతున్నాడు. మీమీని పల్లెలోని వారు అందరూ తాతయ్య అంటారు. అతనేమీ పెద్ద బలంగల వాడు కాదు. అయితే చూడటానికి చక్కగా ఉంటాడు. కాళ్లు వంకర తిరిగి ఉన్నా సరే అతని శరీరం వాటిమీద చక్కగా నిలబడి ఉంటుంది. కాళ్లు బలంగానే ఉంటాయి. పల్లెలో పదిమంది ఎక్కడ పోగయినా సరే తన చిన్నగడ్డాన్ని సవరించుకుంటూ తాతయ్య అక్కడికి సిద్ధంగా వచ్చేస్తాడు. ఆ పిల్లిగడ్డంలో వెంట్రుకలు కూడా దుబ్బుగా ఉండవు. మరీ పలుచగా ఉంటాయి. ముసలతనికి హాయిగా తిరగటం తప్ప కష్టపడి పని చేయడం తెలియదు. ఊళ్లో వాళ్లందరి దయమీద ఆధారపడి ఆయన చాలాకాలంగా బతికి పోతున్నాడు. చేతిలో పనిముట్టుని ఏదన్నా పట్టుకున్నా సరే అది బలంగా కదలదు. అతను పొలాలలో పనిచేయడానికి పనికిరాడని వేరుగా చెప్పనక్కరలేదు. అటువంటి మనిషికి పొలంలో తిరుగుతుండగా అమాంతంగా ఒక చెట్టు మొదలు అడ్డం వచ్చేసరికి ఎక్కడలేని చికాకు కలిగింది. అది పొలంలో మరీ మధ్యగా ఉంది. అతను కొంచెం సేపు దాని వైపే చూస్తూ ఉండిపోయాడు. తన గడ్డాన్ని అంతసేపు సవరించుకుంటూనే ఉన్నాడు. చెట్టు బోదె అక్కడ ఉండకూడదు అని నిర్ణయించాడు. వెంటనే దాని మీద దాడి మొదలు పెట్టాడు. నెమ్మది నెమ్మదిగా దాని వేళ్ళను వెలికి తీశాడు. చేతనైనంతగా తవ్వాడు. ఇక ఆ తరువాత బోదెను పట్టుకొని పెరకడానికి ప్రయత్నంగా పట్టి లాగ సాగాడు. పాపం బలం లేని అతగాని ముఖం మీద చెమటలు కారడం మొదలైంది. చేతులు ఎర్రబడి బొబ్బలు ఎక్క సాగాయి. చివరకు సూర్యుడు పడమటి కొండల వెనుక మాయం అవుతున్నాడు అనగా మీమీ లాగిన ఒక్క ఊపుతో బోదె అమాంతం ఊడి బయటకు వచ్చింది.

 బోదె ఉన్న చోట పెద్ద గుంట పడింది. ఆ గుంటలో పచ్చని పెద్ద  మరకతమణి కనిపించింది. పండగ వంటకాలు చేయడానికి పనికి వచ్చే పెద్ద బాణలి బోర్లించినట్టు ఉందది. అతను తన కళ్లను తానే నమ్మలేకపోయాడు. చాలాసేపు ఆశ్చర్యంగా దాని వైపు చూస్తూనే ఉండిపోయాడు. చివరకు అతను విలువగల మరకతాన్ని చేతిలోకి తీసుకుని పరీక్షించాడు. అంతకు ముందు అతను అటువంటి విలువగల రాతిని ఎప్పుడూ చూడలేదు.

 "ఇప్పుడు నా దగ్గర ఒక మరకతం ఉంది. నేను ఇక మీద పని చేయవలసిన అవసరం ఉండదు. దీన్ని అమ్మి బోలెడు డబ్బులు సంపాదించుకుంటాను". అని అతను బయటికి అనేశాడు. ముసలతనికి కొత్తగా సంపద దొరికింది. దానితో బోలెడు ధైర్యం కూడా దొరికింది. హుందాగా నడుస్తూ అతను బజారుకు బయలుదేరాడు. దారిలో ఒక గుర్రాన్ని తాడు కట్టి నడిపించుకుంటూ వస్తున్న మనిషి ఒకతను ఎదురయ్యాడు.

 "తాతయ్యా, ఎక్కడికి వెళుతున్నావు?" అంటూ ఆ మనిషి మీమీని అడిగాడు.

"నన్ను ముసలి తాత అనకూడదు, నేను చెప్పిన మాటలు వినకుండా ఉండకూడదు, నేను పొలంలో తవ్వుతుండగా ఒక చెట్టు బోదె ఎదురైంది, బోదెను పెరికితే మరకతం దొరికింది, దాన్ని బజార్లో అమ్మడానికి వెళుతున్నాను. నా మరకతమణి ఇస్తాను గానీ, దానికి బదులు నీ గుర్రం ఇస్తావా?" పాడుతున్నట్టు అడిగాడు మీమీ.

 ఎదురు వచ్చిన ఆ మనిషికి ఏమీ అర్థం కాలేదు. మాట పెగల్లేదు. ఈ ముసలాయనకు ఏమైనా పిచ్చా? మరకతం అంటే ఎంతో విలువ గలది. కనుక తాను ఈ అవకాశాన్ని జార విడువకూడదు. మనసులో అనుకుంటూ అతను తాతయ్య మాటకు సరేనన్నాడు. మరకతమణి తీసుకుని ఆ మనిషి వడివడిగా వెళ్లిపోయాడు. ముసలాయన మనసు మార్చుకుంటాడు అని అతనికి భయం. అయితే మీమీ మాత్రం గొప్ప బేరం చేశాను అనుకుంటున్నాడు. సంతృప్తిగా ఉన్నాడు. తన దారిన వెళ్లిపోతున్నాడు. తాను కూడా తాడు పట్టుకుని గుర్రాన్ని నడిపిస్తున్నాడు. అతను మరీ దూరం పోకముందే ఒక ఎద్దును వెంటబెట్టుకుని మరొక మనిషి ఎదురయ్యాడు. అతను కూడా "తాతయ్యా ఎక్కడికి వెళుతున్నావు?" అని అడిగాడు.

 మీమీ మళ్లీ తన పాత పాట పాడాడు. "నా గుర్రం ఇస్తాను కానీ, నీ ఎద్దు ఇస్తావా" అని చివరి మాట మార్చాడు. ఆ మనిషి నోరెళ్లబెట్టాడు. చలాకీగా ఉన్న గుర్రంతో ముసలి ఎద్దు పోలిస్తే బేరం సంగతి తెలుస్తుంది. కానీ అతను మరో మాట మాట్లాడకుండా మీమీ అడిగినది ఒప్పుకున్నట్టు తల ఊపాడు. గుర్రం తాడు అందుకున్నాడు. ఎద్దును అప్పచెప్పాడు. దాని కొమ్ములకు తాడు వేసి కట్టి పట్టుకొని నడుస్తూ ముసలతను మళ్లీ దారి పట్టాడు. కొంత దూరం పోయిన తరువాత మరొక మనిషి ఒక గొర్రెతోపాటు ఎదురయ్యాడు. అతను కూడా మీమీని "ఎక్కడికి వెళుతున్నావు?" అని అడిగాడు.

 మీమీ మళ్లీ జవాబుగా తన పాత పాట పాడాడు. "ఎద్దు ఇస్తాను కానీ నీ గొర్రె ఇస్తావా?" అని చివరి మాట మార్చాడు. గొర్రె సొంత దారుడు చిత్రంగా చూచాడు. సంతోషంగా బేరానికి ఒప్పుకుని ఎద్దును తీసుకుని తన దారిని పోయాడు. గొప్ప బేరం చేశాను అన్న సంతోషంతో మీమీ గొర్రెను పట్టుకుని గర్వంగా ముందుకు నడుస్తూ సాగాడు. చూస్తూ ఉండగానే అతను చాలా బేరాలు సులభంగా చేయగలిగాను అని అనుకుంటున్నాడు. గొర్రె తన అరుపులు అరుస్తూ అయిష్టంగానే కొత్త యజమాని వెంట వస్తున్నది.

కొంత దూరం పోయిన తరువాత కోడిపెట్టను చంకలో పెట్టుకుని వస్తున్న మరొక మనిషి ఎదురయ్యాడు. "ఎక్కడికి వెళుతున్నావు" అని అతను అడగగానే మీమీ తన పాత పాట పాడాడు. "మరకతాన్ని ఇచ్చి గుర్రాన్ని కొన్నాను. గుర్రాన్ని ఇచ్చి ఎద్దును కొన్నాను. ఎద్దును ఇచ్చి గొర్రెను కొన్నాను. ఇప్పుడు ఈ గొర్రె ఇస్తాను కానీ నీ పుంజును ఇస్తావా" అని గొప్పగా అడిగాడు. అది కూడా పాటగానే.

కోడిపుంజు యజమాని తడబడి పోయాడు. కాదు అనడానికి లేని బేరం ఎదురయింది. సంతోషంగా గొర్రెను తీసుకుని కోడిపుంజు ఇచ్చేశాడు. మీమీ పుంజును చటుక్కున తన చంకలో పెట్టుకున్నాడు. నడక సాగించి కొంత దూరం వెళ్ళాడో లేదో హాయిగా గొంతెత్తి పాడుతూ ఒక మనిషి ఎదురయ్యాడు. మీమీని చూచి అతను పాట ఆపేశాడు. "ఎక్కడికి వెళుతున్నావు?" అని అడిగాడు. మీమీ మళ్లీ పాత పాట మొదలుపెట్టాడు. "నీ పాట నేను తీసుకుంటాను గానీ, ఈ కోడిపుంజును తీసుకొని పాట ఇస్తావా?" అని మాట మార్చాడు. పాటగాని ఆశ్చర్యానికి అంతులేదు. పాట కాదు గదా నోట మాట కూడా రాలేదు. ఇస్తాను అన్నట్టు తల ఆడించాడు. కోడిని అదృష్టవంతుడు అయిన అతగాని చేతులకు అందించి మీమీ హాయిగా పాడుతూ ముందుకు సాగాడు. షోర్న్ అ లే లేమో,  ఔ లే పే ఔలెపే ఔ లే పే... అతను పాడుతున్నాడు.

పిచ్చి బేరాలు చేసేవారిని భూటాన్ లో మిమీ హేలే హేలే అంటారు.