అంతరంగమందు నపరాధములు చేసి
మంచివానివలెనె మనుజుడుండు
ఇతరు లెఱుగకున్న నీశ్వరుడెఱుగడా?
విశ్వదాభిరామ వినురవేమ.
Antarangamandu aparadhamulu chesi
manchivani valene manujudundu
Itarulerugkunna Eswaruderugada?
Viswadabhirama vinura vema
అంతరంగమందు = In the heart
నపరాధములు చేసి = having committed crimes
మంచివానివలెనె = like a good person
మనుజుడుండు = man remains
ఇతరు లెఱుగకున్న= if others know or not
నీశ్వరుడెఱుగడా?= will the God not know?
విశ్వదాభిరామ వినురవేమ.
Vemana questions the people who commit crimes in their hearts.
Such crimes go unnoticed and do not come to be known to the world.
Vemana questions, even if no one knows what you committed in your heart, will the god not know it?
This is about integrity for the present day world.
Integrity is doing the same thing whether anyone notices or not.
Many people who appear like good people may or need not have equally good ides and intentions. Even having such thoughts and ideas is a crime. Vemana says that God wil notice such people.
Thursday, May 8, 2008
Wednesday, May 7, 2008
Vemana Satakam 2
నిక్కమైన మంచి నీలమొక్కటి చాలు
తళుకుబెళుకు రాళ్లు తట్టెడేల
చాటుపద్యమిలను చాలదా ఒక్కటి
విశ్వదాభిరామ వినురవేమ
Nikkamaina Manchi neelamokkati chalu
Talukubeluku rallu tattedela
Chatu ilanu chalada okakati
Viswdabhi rama vinura Vema
A chatu padyam is a verse with a moral, or something to learn from. Vemana when writing his padyams, wanted people to understand the importance of such works.
He says, Neelam ( Blue gem stone) even if it is one, is enough, if it is genuine.
Why a basket full of shining stone which are not of any value?, he questions.
He also asks, A good padyam, even if it is one, is it not enough in this world?
When compared with the first two lines where he tells us the value of a gem stone in comparision with cheap stones, he went silent when it is the matter of Chatu padyam. He said the Padyam is good and desisted from saying the other poetry is waste in comparision.
Yes, if you are wise enough, even one good padyam is enough. You can make good use of it.
All the other poetry may or may not be of any value if seen from learning point of view.
తళుకుబెళుకు రాళ్లు తట్టెడేల
చాటుపద్యమిలను చాలదా ఒక్కటి
విశ్వదాభిరామ వినురవేమ
Nikkamaina Manchi neelamokkati chalu
Talukubeluku rallu tattedela
Chatu ilanu chalada okakati
Viswdabhi rama vinura Vema
A chatu padyam is a verse with a moral, or something to learn from. Vemana when writing his padyams, wanted people to understand the importance of such works.
He says, Neelam ( Blue gem stone) even if it is one, is enough, if it is genuine.
Why a basket full of shining stone which are not of any value?, he questions.
He also asks, A good padyam, even if it is one, is it not enough in this world?
When compared with the first two lines where he tells us the value of a gem stone in comparision with cheap stones, he went silent when it is the matter of Chatu padyam. He said the Padyam is good and desisted from saying the other poetry is waste in comparision.
Yes, if you are wise enough, even one good padyam is enough. You can make good use of it.
All the other poetry may or may not be of any value if seen from learning point of view.
Tuesday, May 6, 2008
Vemana Satakam
ఉప్పు కప్పురంబునొక్క పోలికనుండు
చూడచూడ రుచుల జాడవేరు
పురుషులందు పుణ్యపురుషులు వేరయా
విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ
Salt and camphor look alike when looked at.
But when tasted they are very different.
Similarly all people appear alike physically.
But, virtuous and pious people are a different lot. Vemana commented on many things in the contemporary world with unimaginable simplicity and ease. He says that looks are disceptive when people are concerned. A man may look very respectable. It is a question whether his deeds and words are equally respecatable. For this he takes the similarity between the common salt and camphor. They differ in both smell and taste.
Vemana a poet philosopher has given a lot of such gems to the Telugu knowing people.
He is known in every Telugu household. In my generation all people used to know at least a few verses of such scholastic works.
I will try to bring as many verses as possible in the next few days.
చూడచూడ రుచుల జాడవేరు
పురుషులందు పుణ్యపురుషులు వేరయా
విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ
Salt and camphor look alike when looked at.
But when tasted they are very different.
Similarly all people appear alike physically.
But, virtuous and pious people are a different lot. Vemana commented on many things in the contemporary world with unimaginable simplicity and ease. He says that looks are disceptive when people are concerned. A man may look very respectable. It is a question whether his deeds and words are equally respecatable. For this he takes the similarity between the common salt and camphor. They differ in both smell and taste.
Vemana a poet philosopher has given a lot of such gems to the Telugu knowing people.
He is known in every Telugu household. In my generation all people used to know at least a few verses of such scholastic works.
I will try to bring as many verses as possible in the next few days.
Monday, May 5, 2008
Transmission Loss
Power gets lost during the transmission.
Government money gets lost during implementation of programs.
Akbar and Birbal were discussing this matter.
Akbar was doubtful about the fact.
Birbal said, he will demonstrate the matter.
He asked Akbar to ask for some ice.
Yes, Akbar used to arrange for the ice from Himalayas to be brought daily, those days itself.
The ice was brought.
Birbal said, the ice can not be delivered directly to the king.
The man at the gate should take it and give it the next man. He will give in turn to the man sitting next. Almost all of them will touch it. Thus the ice block was broght to the king. By the time it reached there, half the ice was turned to water and everyone's hands were wet.
King laughed at the demonstration.
We are yet to laugh about it.
Because we are made to cry about the situation. What reaches the end point is sometimes not even half of what was meant to be spent on the matter.
By the way there are some who would like this method, because they would get rich easily.
Government money gets lost during implementation of programs.
Akbar and Birbal were discussing this matter.
Akbar was doubtful about the fact.
Birbal said, he will demonstrate the matter.
He asked Akbar to ask for some ice.
Yes, Akbar used to arrange for the ice from Himalayas to be brought daily, those days itself.
The ice was brought.
Birbal said, the ice can not be delivered directly to the king.
The man at the gate should take it and give it the next man. He will give in turn to the man sitting next. Almost all of them will touch it. Thus the ice block was broght to the king. By the time it reached there, half the ice was turned to water and everyone's hands were wet.
King laughed at the demonstration.
We are yet to laugh about it.
Because we are made to cry about the situation. What reaches the end point is sometimes not even half of what was meant to be spent on the matter.
By the way there are some who would like this method, because they would get rich easily.
Friday, May 2, 2008
A friend wrote this!
నాకు ఇస్తారి గాడనేటి ఒక దోస్తు ఉన్నాడు. గానికి పెద్ద రైటర్‌ గావాలని బడేకాయిష్‌ క్యాలెండర్‌ను జూసి గాడు కత రాసెతందుకు మూర్తం బెట్టుకుండు. బజార్కు బోయి దస్త కాయితాలు గొన్నడు. ఎందుకన్న మంచిదని గుల్లెకుబోయి దేవునికి మొక్కిండు. ఇంటికొచ్చినంక పెండ్లాన్ని బిల్సి `` ఇగో నేను కత రాద్దా మనుకుంటున్న. ఎవలొచ్చినా నన్ను బిల్వకు, పొరగాల్లను గడ్‌బిడ్‌ జెయ్యనివ్వక. అద్దగంట కొక్క పారి ఛాయ్‌ దెచి ఇయ్యి'' అని జెప్పిండు.
`` మంచిది'' అని గాని పెండ్లాం అన్నది. ఇస్తారి ఒక అరల్ర గూసుండు. పెన్ను, కాయితాలు దీస్కోని మీదికి సూసుకుంట ఆలోచన జెయ్యబట్టిండు. ఎంతకు ఆనికి ఒక్క ఐడియ రాలేదు. కూసుంటే లాబంలేదని గాడు అరల్రనే అటిటు దిర్గ బట్టిండు. ఇంతల గాని పెండ్లాం చాయ్‌ దీస్కోని ఒచ్చింది.
`` ఏమయ్యా కథ రాస్తనని జెప్పి గిట్ల దిర్గుతున్నవేంది'' అని గామె అడిగింది.
`` కతరాయుడంటె పిండిరుబ్బుడనుకుంటున్నవా. ఎంత ఆలోచన జెయ్యాలె ఎన్ని చాయ్‌లు దాగాలె'' అని ఇస్తారి గాడు అన్నడు.
``గదంత నాకెర్కలేదు. పొయ్యి మీద పాటు బెట్టి ఒచ్చిన'' అనుకుంట గాని పెండ్లాం ఒంటింట్లకు బోయింది.
ఇస్తారి చాయ్‌ దాగిండు. పెన్ను దీస్కోని రాసుడు షురుజేసిండు. ఒక రాజు ఉండె. గా రాజుకు ఒక కొడ్కు ఉండె, అని రాసి గొట్టేసిండు. గిసుంటి కతలు గిప్పుడెవు్వ్ల సద్వరని గాని దోస్తు ఒకటు ఇంతకు ముందు జెప్పి ఉండె. గా సంగతి ఆన్కి యాదికొచ్చింది. ఏ కత రాస్తె బాగుంటదని గాడు మల్ల ఆలోచన చెయబట్టిండు. ఐడియ రాక పెన్ను ఇదిలిచ్చిండు. ఇదిలిచ్చెతల్కె పెన్నుల కెల్లి జెరంత శాయి కాయితాల మీద బడ్డది. తూత్తెరికీ అనుకుంట గాడు శాయి బడిన కాయితాలను జింపిండు. సరింగ గప్పుడే ఇస్తారి గాని పోరలు అరల్రకు ఒచ్చిండ్రు.
`` నాయనా! బిస్కిట్‌ పుడ గొనుక్కుంట పైసలియ్యే'' అని పెద్ద పొరగాడంటె.
``ముందుగాల్ల అవుతలకు బోండ్రి. లేకుంటె మీ ఈపు బల్గ జీర్త'' అని ఇస్తారి గాల్ల మీద కోపం జేసిండు.
పోరగాల్లు బుగులుబడి అవుతలకు బోయిండ్రు. ఏమే నేను కత రాస్తున్న పోరగాల్లను అరల్రకు రానియ్యొద్దని ఒక్క తీర్గజెప్తి గదా'' అని ఇస్తారి లాసిగ ఒల్లిండు.
`` ఒంటపని జేస్తున్న. పొరగాల్లు ఎప్పుడొచ్చిండ్రో లాసిగ ఒల్లింది.
జెరసేపైనంక చాయ్‌ దెచ్చి ఇచ్చింది. ఇస్తారి చాయ్‌ దాగి కాయితాల ముంగట సకిలం ముకిలం ఏస్కోని గూసున్నడు. పెన్ను బట్టుకొని ఆలోన జెయ్యబట్టిండు ఛమక్‌మని గానికో ఐడియ ఒచ్చింది. పౌరన్‌ గాడు లేసి నిలబడ్డడు. తనబ్బి కాడ్కి బోయిండు. తనబ్బిలకెల్లి ఒక పాత పుస్తకం దీసిండు. జెట్ట జెట్ట కతరాసి పారేసిండు. రాసిన కతను ఒక పత్రికకు బంపిచ్చిండు.
నెల దినాలైనంక గా కత ఒక పత్రికల ఒచ్చింది. కత పత్రికలమరాంగానే ఇస్తారి గాలి బుగ్గ లెక్క ఉబ్బిండు. గా పత్రికలను చేత్ల బట్కోని దిరుక్కుంట పెద్ద రైటర్‌ లెక్క పోజిడ్వ బట్టిండు. ఎవలన్న ఒచ్చి నాకు సన్మానం జేస్తె బాగుండు అని అనుకోబట్టిండు. కత పత్రికల ఒచ్చినందుకు ఇస్తారి గాని పెండ్లాం కూడ బడె కుషైయ్యింది.
`` ఒదినే! నా మొగుడు రాసిన కత పత్రికల ఒచ్చింది'' అక్కా! గింతసదివిన వానే అని అనుకుంట వాడకట్టలున్న ఆడోలదరితోనని గామె ఇస్తారి గాడు రాసిన కతను సద్విపిచ్చింది. గంతే గాకుంట పసుబ్బొట్టుకు బిల్సింది.
కత పత్రికల ఒచ్చినందుకు ఇస్తారి వాడకట్టోలందరిని దావత్కు బిల్సిండు. గాని పెండ్లాం పాసెం ఒండింది. బిర్యాని జేసింది. అందరు బార్యాని దింటుండగా ఇస్తారి కత సద్వి ఇనిపిచ్చిండు. కత అంత ఇన్నంక కొందరు ``శాన బాగ రాసినవు'' అని ఇస్తారి గాన్ని మెచ్చుకున్నారు.
గింత మంచికత ఎన్నడు ఇనలేదు. సద్వలేదు అని కొందరు అన్నారు.
దావత్‌ అంత అయ్యింది. అందరు ఒస్తమని జెప్పి ఇండ్లకు బోబట్టిండ్రు. ఆకర్కి ఒక ముస్లాయిన ఇస్తారి గాని తాన్కి ఒచ్చిండు.
`నువు్వ సద్విన కత 1950ల డంక పత్రికల ఒచ్చిందిగదా. నీకెర లేదేమో, గాకతరాసింది నేనే అని గాయిన అన్నడు. ఏమన శాత గాక ఇస్తారి గాడు కింది మీదికయ్యిండని వేరే జెప్పాల్నా.
`` మంచిది'' అని గాని పెండ్లాం అన్నది. ఇస్తారి ఒక అరల్ర గూసుండు. పెన్ను, కాయితాలు దీస్కోని మీదికి సూసుకుంట ఆలోచన జెయ్యబట్టిండు. ఎంతకు ఆనికి ఒక్క ఐడియ రాలేదు. కూసుంటే లాబంలేదని గాడు అరల్రనే అటిటు దిర్గ బట్టిండు. ఇంతల గాని పెండ్లాం చాయ్‌ దీస్కోని ఒచ్చింది.
`` ఏమయ్యా కథ రాస్తనని జెప్పి గిట్ల దిర్గుతున్నవేంది'' అని గామె అడిగింది.
`` కతరాయుడంటె పిండిరుబ్బుడనుకుంటున్నవా. ఎంత ఆలోచన జెయ్యాలె ఎన్ని చాయ్‌లు దాగాలె'' అని ఇస్తారి గాడు అన్నడు.
``గదంత నాకెర్కలేదు. పొయ్యి మీద పాటు బెట్టి ఒచ్చిన'' అనుకుంట గాని పెండ్లాం ఒంటింట్లకు బోయింది.
ఇస్తారి చాయ్‌ దాగిండు. పెన్ను దీస్కోని రాసుడు షురుజేసిండు. ఒక రాజు ఉండె. గా రాజుకు ఒక కొడ్కు ఉండె, అని రాసి గొట్టేసిండు. గిసుంటి కతలు గిప్పుడెవు్వ్ల సద్వరని గాని దోస్తు ఒకటు ఇంతకు ముందు జెప్పి ఉండె. గా సంగతి ఆన్కి యాదికొచ్చింది. ఏ కత రాస్తె బాగుంటదని గాడు మల్ల ఆలోచన చెయబట్టిండు. ఐడియ రాక పెన్ను ఇదిలిచ్చిండు. ఇదిలిచ్చెతల్కె పెన్నుల కెల్లి జెరంత శాయి కాయితాల మీద బడ్డది. తూత్తెరికీ అనుకుంట గాడు శాయి బడిన కాయితాలను జింపిండు. సరింగ గప్పుడే ఇస్తారి గాని పోరలు అరల్రకు ఒచ్చిండ్రు.
`` నాయనా! బిస్కిట్‌ పుడ గొనుక్కుంట పైసలియ్యే'' అని పెద్ద పొరగాడంటె.
``ముందుగాల్ల అవుతలకు బోండ్రి. లేకుంటె మీ ఈపు బల్గ జీర్త'' అని ఇస్తారి గాల్ల మీద కోపం జేసిండు.
పోరగాల్లు బుగులుబడి అవుతలకు బోయిండ్రు. ఏమే నేను కత రాస్తున్న పోరగాల్లను అరల్రకు రానియ్యొద్దని ఒక్క తీర్గజెప్తి గదా'' అని ఇస్తారి లాసిగ ఒల్లిండు.
`` ఒంటపని జేస్తున్న. పొరగాల్లు ఎప్పుడొచ్చిండ్రో లాసిగ ఒల్లింది.
జెరసేపైనంక చాయ్‌ దెచ్చి ఇచ్చింది. ఇస్తారి చాయ్‌ దాగి కాయితాల ముంగట సకిలం ముకిలం ఏస్కోని గూసున్నడు. పెన్ను బట్టుకొని ఆలోన జెయ్యబట్టిండు ఛమక్‌మని గానికో ఐడియ ఒచ్చింది. పౌరన్‌ గాడు లేసి నిలబడ్డడు. తనబ్బి కాడ్కి బోయిండు. తనబ్బిలకెల్లి ఒక పాత పుస్తకం దీసిండు. జెట్ట జెట్ట కతరాసి పారేసిండు. రాసిన కతను ఒక పత్రికకు బంపిచ్చిండు.
నెల దినాలైనంక గా కత ఒక పత్రికల ఒచ్చింది. కత పత్రికలమరాంగానే ఇస్తారి గాలి బుగ్గ లెక్క ఉబ్బిండు. గా పత్రికలను చేత్ల బట్కోని దిరుక్కుంట పెద్ద రైటర్‌ లెక్క పోజిడ్వ బట్టిండు. ఎవలన్న ఒచ్చి నాకు సన్మానం జేస్తె బాగుండు అని అనుకోబట్టిండు. కత పత్రికల ఒచ్చినందుకు ఇస్తారి గాని పెండ్లాం కూడ బడె కుషైయ్యింది.
`` ఒదినే! నా మొగుడు రాసిన కత పత్రికల ఒచ్చింది'' అక్కా! గింతసదివిన వానే అని అనుకుంట వాడకట్టలున్న ఆడోలదరితోనని గామె ఇస్తారి గాడు రాసిన కతను సద్విపిచ్చింది. గంతే గాకుంట పసుబ్బొట్టుకు బిల్సింది.
కత పత్రికల ఒచ్చినందుకు ఇస్తారి వాడకట్టోలందరిని దావత్కు బిల్సిండు. గాని పెండ్లాం పాసెం ఒండింది. బిర్యాని జేసింది. అందరు బార్యాని దింటుండగా ఇస్తారి కత సద్వి ఇనిపిచ్చిండు. కత అంత ఇన్నంక కొందరు ``శాన బాగ రాసినవు'' అని ఇస్తారి గాన్ని మెచ్చుకున్నారు.
గింత మంచికత ఎన్నడు ఇనలేదు. సద్వలేదు అని కొందరు అన్నారు.
దావత్‌ అంత అయ్యింది. అందరు ఒస్తమని జెప్పి ఇండ్లకు బోబట్టిండ్రు. ఆకర్కి ఒక ముస్లాయిన ఇస్తారి గాని తాన్కి ఒచ్చిండు.
`నువు్వ సద్విన కత 1950ల డంక పత్రికల ఒచ్చిందిగదా. నీకెర లేదేమో, గాకతరాసింది నేనే అని గాయిన అన్నడు. ఏమన శాత గాక ఇస్తారి గాడు కింది మీదికయ్యిండని వేరే జెప్పాల్నా.
Who am I?
There was this famous doctor.
He was seeing his patients patiently.
A lady entered his chamber.
Doctor in his own style showed her the stool meant for the patient to sit.
The lady did not sit.
She looked at the doctor with contempt and said " Do you know who I am?"
The doctor said" I really don't care. But, if you insist you can occupy two stools!"
He was seeing his patients patiently.
A lady entered his chamber.
Doctor in his own style showed her the stool meant for the patient to sit.
The lady did not sit.
She looked at the doctor with contempt and said " Do you know who I am?"
The doctor said" I really don't care. But, if you insist you can occupy two stools!"
Monday, April 28, 2008
Why blogs?
An old lady came to All India Radio.
She wanted that her songs may be included in the daily morning devotional songs programme.
Some how, AIR had an unwritten rule that songs of living authors should not be broadcast.
This poor old lady, it looks, said that she has to die if she wanted her songs to be heard on Radio.
These are the days of Television.
Every one wants to appear on TV.
Even politicians dress up in their best clothes.
When radio was the attraction, it was a craze to be heard on radio.
That is all immaterial but, this old lady was asked why at all she writes songs.
Why write and pine that no one uses them?
She said that songs pour out by themselves. You need not make any effort to write a song.
That is what is creativity all about.
When print, radio, TV are the only media for pouring out your ideas, there is a limitation.
Enter Internet and the scene changed.
You can have your own web pages. You can have your own blog.
You need not even spend a lot to maintain them.
It is all free.
But the question is who is worried about what you bring there?
Who is visting your pages?
Interestingly I find that people look at what you have left on the net.
May not be in droves but people do come to your site and blog.
Then the problem is that you should have some thing there to attract people back again.
There are blogs and more blogs.
Not all are to your liking.
You have some tastes and likings.
You also dislike certain things.
The blog has to get it's identity.
I am struggling to do that, I mean make the blog have an identity.
My site has become popular because of material in Telugu is available there.
I dont want that to happen with my blog.
Only because of this feeling I was not adding any thing here.
Best is the enmy of good said Voltaire.
What should I bring here?
She wanted that her songs may be included in the daily morning devotional songs programme.
Some how, AIR had an unwritten rule that songs of living authors should not be broadcast.
This poor old lady, it looks, said that she has to die if she wanted her songs to be heard on Radio.
These are the days of Television.
Every one wants to appear on TV.
Even politicians dress up in their best clothes.
When radio was the attraction, it was a craze to be heard on radio.
That is all immaterial but, this old lady was asked why at all she writes songs.
Why write and pine that no one uses them?
She said that songs pour out by themselves. You need not make any effort to write a song.
That is what is creativity all about.
When print, radio, TV are the only media for pouring out your ideas, there is a limitation.
Enter Internet and the scene changed.
You can have your own web pages. You can have your own blog.
You need not even spend a lot to maintain them.
It is all free.
But the question is who is worried about what you bring there?
Who is visting your pages?
Interestingly I find that people look at what you have left on the net.
May not be in droves but people do come to your site and blog.
Then the problem is that you should have some thing there to attract people back again.
There are blogs and more blogs.
Not all are to your liking.
You have some tastes and likings.
You also dislike certain things.
The blog has to get it's identity.
I am struggling to do that, I mean make the blog have an identity.
My site has become popular because of material in Telugu is available there.
I dont want that to happen with my blog.
Only because of this feeling I was not adding any thing here.
Best is the enmy of good said Voltaire.
What should I bring here?
Subscribe to:
Posts (Atom)