మిమీ హేలే హేలే
మీమీ ఎర్రటి ఎండలో పడి పొలాల వెంట తిరుగుతున్నాడు. మీమీని పల్లెలోని వారు అందరూ తాతయ్య అంటారు. అతనేమీ పెద్ద బలంగల వాడు కాదు. అయితే చూడటానికి చక్కగా ఉంటాడు. కాళ్లు వంకర తిరిగి ఉన్నా సరే అతని శరీరం వాటిమీద చక్కగా నిలబడి ఉంటుంది. కాళ్లు బలంగానే ఉంటాయి. పల్లెలో పదిమంది ఎక్కడ పోగయినా సరే తన చిన్నగడ్డాన్ని సవరించుకుంటూ తాతయ్య అక్కడికి సిద్ధంగా వచ్చేస్తాడు. ఆ పిల్లిగడ్డంలో వెంట్రుకలు కూడా దుబ్బుగా ఉండవు. మరీ పలుచగా ఉంటాయి. ముసలతనికి హాయిగా తిరగటం తప్ప కష్టపడి పని చేయడం తెలియదు. ఊళ్లో వాళ్లందరి దయమీద ఆధారపడి ఆయన చాలాకాలంగా బతికి పోతున్నాడు. చేతిలో పనిముట్టుని ఏదన్నా పట్టుకున్నా సరే అది బలంగా కదలదు. అతను పొలాలలో పనిచేయడానికి పనికిరాడని వేరుగా చెప్పనక్కరలేదు. అటువంటి మనిషికి పొలంలో తిరుగుతుండగా అమాంతంగా ఒక చెట్టు మొదలు అడ్డం వచ్చేసరికి ఎక్కడలేని చికాకు కలిగింది. అది పొలంలో మరీ మధ్యగా ఉంది. అతను కొంచెం సేపు దాని వైపే చూస్తూ ఉండిపోయాడు. తన గడ్డాన్ని అంతసేపు సవరించుకుంటూనే ఉన్నాడు. చెట్టు బోదె అక్కడ ఉండకూడదు అని నిర్ణయించాడు. వెంటనే దాని మీద దాడి మొదలు పెట్టాడు. నెమ్మది నెమ్మదిగా దాని వేళ్ళను వెలికి తీశాడు. చేతనైనంతగా తవ్వాడు. ఇక ఆ తరువాత బోదెను పట్టుకొని పెరకడానికి ప్రయత్నంగా పట్టి లాగ సాగాడు. పాపం బలం లేని అతగాని ముఖం మీద చెమటలు కారడం మొదలైంది. చేతులు ఎర్రబడి బొబ్బలు ఎక్క సాగాయి. చివరకు సూర్యుడు పడమటి కొండల వెనుక మాయం అవుతున్నాడు అనగా మీమీ లాగిన ఒక్క ఊపుతో బోదె అమాంతం ఊడి బయటకు వచ్చింది.
"నన్ను ముసలి తాత అనకూడదు, నేను చెప్పిన మాటలు వినకుండా ఉండకూడదు, నేను పొలంలో తవ్వుతుండగా ఒక చెట్టు బోదె ఎదురైంది, బోదెను పెరికితే మరకతం దొరికింది, దాన్ని బజార్లో అమ్మడానికి వెళుతున్నాను. నా మరకతమణి ఇస్తాను గానీ, దానికి బదులు నీ గుర్రం ఇస్తావా?" పాడుతున్నట్టు అడిగాడు మీమీ.
కొంత దూరం పోయిన తరువాత కోడిపెట్టను చంకలో పెట్టుకుని వస్తున్న మరొక మనిషి ఎదురయ్యాడు. "ఎక్కడికి వెళుతున్నావు" అని అతను అడగగానే మీమీ తన పాత పాట పాడాడు. "మరకతాన్ని ఇచ్చి గుర్రాన్ని కొన్నాను. గుర్రాన్ని ఇచ్చి ఎద్దును కొన్నాను. ఎద్దును ఇచ్చి గొర్రెను కొన్నాను. ఇప్పుడు ఈ గొర్రె ఇస్తాను కానీ నీ పుంజును ఇస్తావా" అని గొప్పగా అడిగాడు. అది కూడా పాటగానే.
కోడిపుంజు యజమాని తడబడి పోయాడు. కాదు అనడానికి లేని బేరం ఎదురయింది. సంతోషంగా గొర్రెను తీసుకుని కోడిపుంజు ఇచ్చేశాడు. మీమీ పుంజును చటుక్కున తన చంకలో పెట్టుకున్నాడు. నడక సాగించి కొంత దూరం వెళ్ళాడో లేదో హాయిగా గొంతెత్తి పాడుతూ ఒక మనిషి ఎదురయ్యాడు. మీమీని చూచి అతను పాట ఆపేశాడు. "ఎక్కడికి వెళుతున్నావు?" అని అడిగాడు. మీమీ మళ్లీ పాత పాట మొదలుపెట్టాడు. "నీ పాట నేను తీసుకుంటాను గానీ, ఈ కోడిపుంజును తీసుకొని పాట ఇస్తావా?" అని మాట మార్చాడు. పాటగాని ఆశ్చర్యానికి అంతులేదు. పాట కాదు గదా నోట మాట కూడా రాలేదు. ఇస్తాను అన్నట్టు తల ఆడించాడు. కోడిని అదృష్టవంతుడు అయిన అతగాని చేతులకు అందించి మీమీ హాయిగా పాడుతూ ముందుకు సాగాడు. షోర్న్ అ లే లేమో, ఔ లే పే ఔలెపే ఔ లే పే... అతను పాడుతున్నాడు.
పిచ్చి బేరాలు చేసేవారిని భూటాన్ లో మిమీ హేలే హేలే అంటారు.
