Kaivalya Kumar - Nada Bharati concert

Dear Friends,
Nada Bharati, Hyderabad, is an organisation promoting classical music and literature.
They are conducting weekly Carnatic music concerts.
The following are the links to the recording of their recent concert held on 30th November.

The following is the link to the folder. If the link is broken into two line you have to select it and paste it in the browser.
http://www.mediafire.com/?sharekey=10f3f26dc390f40891b20cc0d07ba4d20448c31f0b871d4d

Kaivalya Kumar - Vocal
K Rajan - Violin
P S Gopalan - Mridangam

Initial two items are missing.

Evarikai Avatara - Devamanohari
http://www.mediafire.com/?ctij3zyztkw

Sasivadana - Chandrajyoti
http://www.mediafire.com/?fnyoymtztoy

Janakipate - Kharaharapriya
http://www.mediafire.com/?mmtwizjnqg5

E Tavunara - Kalyani (in three files)
Alapana
http://www.mediafire.com/?xmzgoldwjn4
E tavunara
http://www.mediafire.com/?yj2ho1jegmx
Tani
http://www.mediafire.com/?mwtwu53cnjt

Sivakamasundari - Mukhari
http://www.mediafire.com/?1jyzz1hmoun

Viswesvar
http://www.mediafire.com/?rnz45luxrty

Doloogumu
http://www.mediafire.com/?mf3yozmywym

Mangalam
http://www.mediafire.com/?w5wgjzndmdm

Vijayagopal

A page from the diary

10-02-00

నాయకత్వంలో మంచి ఆనందం ఉంది. ఆ నాయకత్వం అందరికీ ఆమోదయోగ్యమయితే మరింత ఆనందకరంగా ఉంటుంది. మంచి ఆలోచన కలగడం ఒక ఎత్తు. దాన్ని పదుగురి ముందు పెట్టగలగడం మరొక ఎత్తు. అలా బయటకు వచ్చిన ఆలోచనలను బేరీజు వేసి, ఎవరినీ నొప్పించకుండా మెత్తమెత్తని చీవాట్లు వేస్తూ, అందరినీ ముందుకు తీసుకు పోతుంటే....., చిన్నప్పుడు రైలాట ఆడుతుంటే, ముందుండే వాడికేగదా, కూ! అనే అవకాశం, దారి నిర్ణయించే అవకాశం.....! ఇక్కడా అంతే!
అందుకే అందరూ ఆ నాయకత్వం కోసం నానా అగచాట్లు పడతారు. దాన్ని నెరపలేక అభాసుపాలవుతారు. అందరి చేతా తిట్లు తింటారు. నాయకత్వానికి కావలసింది, సత్వర స్థిర నిర్ణయశక్తి, చొరవ, పటిమ లాంటివి. ఇవి వయసుతో కొంత వస్తాయేమో గానీ, సహజంగా వచ్చేవే ఎక్కువ.

నేనెప్పుడూ పెరుమాండ్లను నాకుగా, నా కొరకు ఏదీ కోరి ఎరుగను. తిరుపతిలో వెంకన్న ముందు నిలబడి, మా వెంకన్నకు నోటి పూత తగ్గించమని, అందరూ సుఖంగా ఉండేలా చూడమని అడిగిన వాణ్ణి. సింహాచలంలో కప్పస్తంభం అని ఒకటి ఉంటుంది. దాన్ని కావిలించుకుని కోరిక కోరమన్నారు. నేను కోరుకున్నాను. ఇది స్వార్థము. ఆనందము నిండిన కోరిక. తీరుతుందేమో. (తీరలేదని నేను చెపితే, నరసింహుడేమనుకుంటాడో). చందనంలో దాగున్న స్వామి నన్ను కొంత ప్రభావితుడిని చేశాడు. (అప్పట్లో) పూజార్లు మాత్రం పూజార్లే, మారరు.

గుళ్లోగానీ, ఇంట్లోగానీ, దేవుని ముందు పెట్టే దీపం పేరు మాకు తిరువళికె. అది తమిళంలోని తిరువిళక్కునకు పట్టిన గతి. (లేదా మార్పు). ఒంట్లో తమిళం లేదు. ఒక తరం పోతే, ఇంట్లోనూ మిగలదు. దేవుని దీపం అనగూడదు. పెరుమాండ్ల తిరువళికె అనాలె. తమిళులం. కన్నడ ప్రాంతం నుంచి వచ్చి తెలుగు నాట బతుకుతున్నాం. ( సంగతి మా వారెవరూ ఒప్పుకోరు!). గుర్తింపు మాత్రం తెలుగు వారిగానే మిగిలింది.

My goodness! I had ideas about leadership even when I was not exactly teaching it! I was practising it at that point of time. I was reasonably good leader then. This is not just my judgement but many people endorsed the idea. Why then I left that very comfortable job? The question is who was comfortable? Everybody else except me! I never wanted to be a boss! I joined all India Radio, thinking that I will be a producer, doing creative work all through the life. I was having people like Bhradwaja in my view. They enjoyed their job! Of course the official rigmarole makes such people uncomfortable. Then there is compensation in the form of putting your creativity to best use. How many people in this world can throw their ideas on to the world like a media man does?
Then AIR has sucked! It literally chased me away!
Am I happy after that? Yes and No! It depends. If I had stayed there itself, I would have been a very different person. I do not have any complaints about that department even today. It is only people who make or break the institutions.

So, this was the day I chaired the Co-ordination meeting at Vizag. We all went to Simhachalam. I thought I did a mistake to visit a Vaishnavite temple in an official manner and dress. I asked God for some small favour. He never gave it to me! He had different plans for me. I welcomed it! No regrets!
I am used to take life as it comes!

Talking of temples I became aware of some terminology. I commented about the Tamil terms still in use in our households. They are transformed so very much that we ourselves do not recognise the fact that we follow Tamil culture. In fact some of our people hate Tamil and Tamilians.
Funny!

African folk tales

African Folk Tales

I found these stories in an unexpected book. written by genius by name Dr. Tirmala Ramachandra. The book is a collection of his articles on matters of literaturs and related things.

His other book Hampi to Harappa, of course in Telugu is an example of one writes an autobiography. He was a man of many things. A polyglot, journalist, linguist and more than anything a true blue researcher, that was Ramachandra. I don’t know if it would be naive to say that he was a clan man, and his original name was Ramachandra charya. That apart, I have a habit of keeping away from people if I am too very awe struck with their virtuosity. Francis Crick, Veena Balachander are some of the people from whom I kept a distance even though there were occasions to befriend them. Tirumala Ramachandra was another in that list. I have a belief that proximity robs off the element of awe.

Coming to the point, I found a book of articles Sri Ramachandra . it was a collection of articles he has written for various magazines and news papers. I found some very interesting facts and ideas in many articles there. I thought I can make use of some of the material for my blog. When I simply opened the book now, casually to see what is it that I can pick up, I stumbled on an article that I neglected earlier. The article is about African culture. A real polyglot Tirumala studied everything and anything that came his way. Here are a couple of stories that he narrated in the article, word by word.

More about Ramachandra sometime later!

ఆఫ్రికన్ జానపద గాధలు
కుందేలు - మనం
చంద్రుడు ఒకమారు ఒక పురుగును పిలిచి ‘నీవు మానవ లోకానికి వెళ్లి ఇలా చెప్పు “నేను చస్తాను! చస్తూ బతుకుతాను. నేను చస్తే మీరూ చస్తారు. చస్తూ బ్రతుకుతారు!”’ అని అన్నాడు. పురుగు బయలుదేరి పోతూ ఉంది.

అంతలోనే దానికి దారిలో ఒక కుందేలు తటస్థపడింది. ‘పురుగా, పురుగా! ఎక్కడికి ప్రయాణం?’ అంది. ‘ఏం పని మీద వెళుతున్నావు?’ అని మళ్లీ అడిగింది. ‘నన్ను చంద్రమహారాజు పంపారు. మానవుల దగ్గరికి పోతున్నాను. ఆయన మాట ఒకటి వారికి అందజేయాలి!’ అని విషయం వివరంగా చెప్పింది పురుగు. ‘నీవు ఏ కాలానికి మానవలోకానికి చేరడం? నేను త్వరగాపరుగు తీస్తాను. నేనా సంగతి అందజేస్తాలే. నీవు తిరిగి వెళ్లు!’ అని కుందేలు దానితో చెప్పి, అది సమాధానం చెప్పే లోపుగానే పరుగు తీసిందట.

కుందేలు దారిలో తను చెప్పవలసింది సగం మరిచింది. మానవ లోకం చేరిన మీదట వారిని కలుసుకుని, ‘చంద్రమహారాజు నన్ను పంపాడు. “నేను చస్తే చచ్చి నశిస్తాను. మీరుకూడా చచ్చి పూర్తిగా నశిస్తారు.” అని చెప్పమన్నాడు’, అని అన్నదట. తర్వాత చంద్రలోకానికి తిరిగి వెళ్లి తను మానవులతో చెప్పిన అన్ని విషయాలు మనవి చేసిందట.

చంద్రుడు మహోగ్రుడయ్యాడు. ‘నేను క్రిమికి అలా చెప్పలేదే? నేను చెప్పని విషయం ఎలా చెప్పావు? ఎంత సాహసం?’ అని ఒక కర్ర తీసుకుని కుందేలు మోరమీదికి విసిరాడు. దాని దెబ్బకు కుందేలు ముక్కు నడుమకు తెగింది. అప్పటినుంచే కుందేళ్ల ముక్కులన్నీ తెగి ఉన్నాయి. కానీ మనుష్యులు మాత్రం కుందేలు చెప్పింది నేటికీ నమ్ముతున్నారు.

Rabbit - Men

Moon called an insect once and said, “you go to the world of man, and tell thus. ‘I will die. I will live dying. If I die you will also die. You will live dying.’” The insect set on the journey and was going.

Soon a Rabbit accosted it. “Oh! Insect where are you going?” it said. It again asked “On what errand are you going?” “King Moon has sent me. I am going to the man world. I have to convey his message to them.” The insect narrated the matter in detail. “When do you reach man’s world? I can run fast. I will deliver the message to them. You go back!” said the rabbit and even before it could answer fled away.

On the way Rabbit forgot the detail of the message. On reaching man’s world, it met them and said, ‘King Moon sent me. He asked me to tell, “I will die and thus I perish. You will also die and totally perish.”’ It went back to the moon world and narrated the message that it gave to the men.

Moon was very angry. “I did not tell the insect like that! How can you tell something that I did not tell? How dare?” saying so, he threw a stick on to the face of the rabbit. Rabbit’s nose was slit into the middle. Since then only rabbits have a slit nose. But, people however still believe what the rabbit told them.

సూర్యుడూ చంద్రుడూ
చాలా కాలం క్రితం సూర్యుడూ నీళ్లూ పరమ మిత్రులు. ఇద్దరూ భూమి మీదే ఇరుగుపొరుగున ఉండేవారు. సూర్యుడు నీటి
Long ago sun and water were very good friends. They lived as neighbours on the earth only. Sun
వద్దకు తరుచు వచ్చేవాడు. కానీ, నీరు మాత్రం సూర్యుని వద్దకు వెళ్లేది కాదు.
used to visit water frequently, but water seldom visited Sun.
ఇలా ఉండగా ఒకనాడు సూర్యుడు నీటిని అడిగాడు ‘మా యింటికి ఎందుకు రావు?’ అని. ‘నీ యిల్లు పెద్దది కాదు. నా
On one of the days, Sun asked water, “Why don’t you visit us?” “Your home is not big enough.
పరివారమంతా వస్తే చోటు ఉండదు. మేమంతా రావాలంటే, నీవు పెద్ద ఆవరణగల భవనం కట్టు. మా వారందరికీ దానిలో చోటు
If all my party comes there wouldn’t be enough places. If all of us have to come, you must construct
ఏర్పాటు చేయి!’ అని నీరు సమాధానమిచ్చింది.
a big house with a lot of place. Arrange place for all of us!” said water.
ఆ మాట విని సూర్యుడు ఇంటికి వచ్చాడు. భార్య చంద్రమ్మ నవ్వుతూ తలుపు తీసింది. సూర్యుడు ఆమెతో, తన మిత్రుడు
Listening that Sun came home. Wife Moon opened the door with a smile. Sun told her the word of
నీళ్లు చేసిన వాగ్దానం సంగతి చెప్పాడు. ఆమె సరేనన్నది. మరునాటినుంచి ఇల్లు కట్టడం ప్రారంభించారు ఇద్దరూ. ఇల్లు
water. She said right. Together they started constructing a house from the next day. As the work
ముగియగానే నీటిని ఆహ్వానించారు.
finished they invited water.

నీరు పరివారంతో వచ్చి, ‘నేను నీ యింట్లోకి రావచ్చా? ఇల్లు భద్రంగా ఉంటుందా?’ అని ప్రశ్నించింది సూర్య చంద్రుల్ని.
Water came with the entire retinue and said “can I enter your house? Will it be safe?”
‘రావచ్చు మిత్రమా! భయమేమీ లేదు!’ అన్నారు ఇద్దరూ. అప్పుడు నీరు సకల జలచరాలతోబాటు, లోపలికి ప్రవహించింది.
“ Oh! Friend! You can come. No fear at all!” Said both of them. Then the water flewin with all its
త్వరలో ఇల్లంతా మోకాటి బంటి నీరయ్యింది. ‘ఇంకా యిల్లు భద్రమేనా? మరికొంతమంది మావారు రావచ్చా?’ అని అడిగింది
aquatic life. Soon the house was filled with water up to the knees. “Is the house secure enough?
నీరు. ‘ఓ అలాగే’ అన్నారు సూర్య చంద్రులు. నీరు మరి కొంత ప్రవహించింది. ఇల్లంతా తలబంటి నీరు నిలిచింది. ‘ఇంకా నావారు
Can some more people come in?” asked the water. “Oh! Yes!” said Sun and Moon. Some more water
రావాలంటారా?’ అని అడిగింది నీరు. ‘సరే’ అన్నారు సూర్య చంద్రులు. మరేమీ తోచక నీరు మరింత జోరుగా ప్రవహించింది.
flew in. It reached the head level. “You feel some more of my team can come?” asked water.
సూర్య చంద్రులిద్దరూ ఇంటి కప్పుపై తేలాడేటంత నీరు నిండింది. మరల నీరు అడుగగా, సూర్య చంద్రులిద్దరూ అదే
Sun and Moon said “Yes” Unable to think, water flew in heavily. Sun and Moon were floating on the
సమాధానమిచ్చారు.
roof. Water asked again and Sun and Moon gave the same answer.
నీరు ప్రచండ వేగంతో పారింది. సూర్య చంద్రులిద్దరూ గత్యంతరం లేక ఆకాశంలో ఉండి పోయారు.
Water flew with heavy speed. Not finding an alternative, Sun and Moon remained in the sky!

A page from the diary

9-02-00
I sound very nostalgic and not very much happy with the situations in my musings written long back. There is no better person to invite change than me. I have always been keeping ahead of times. There are not many from my class who are savvy with a computer or internet. This is only an example.
In many things, I have the reputation of being a mixture of both old and new. When Andhra Prabha weekly was looking for an editor with a modern approach, they very much stopped with my name. I remember them saying that Gopal is a man with his heart in the past and mind in the future. My tastes are equally distributes in all the time lines. Classical musicians like many others keep lamenting about the falling standards. I see it as change.
In this entry there are more than one thing to comment upon. On that day perhaps, as usual, I was thinking about many things at once.
I have written about keeping the mind clean.
I have also talked about the milk processing in the past. Yes. Old methods are a favourite subject of mine. No qualms on that.

చిత్తము నిర్మలమయితే ఎదుటివాడు కుత్సితుడయినా నిర్మలుడుగానే కనబడతాడు. కొంతవరకు ఫరవా లేదుగానీ, ఆసాంతం అదే నయితే, చివరకు దారి గుంటలోకి చేరుస్తుంది. అలాగని నిరంతరం అందరినీ మన శతృవులుగానే భావిస్తూ, అందరినీ అనుమానిస్తూ కూడా గడవగూడదు.
ఈ భావం తరుచు చెప్పుకోవలసి వస్తున్నది.
(తరువాతి రాతకూ, పై మాటలకూ సంబంధం లేదు.)
దాలిగుంత అని ఒక ఏర్పాటు ఉండేది. అది అనారోగ్యానికి కూడా కారణమయ్యేదని ఇప్పుడనిపిస్తుంది గానీ, ఆ కాలపు పెరుగు గుర్తుకు వస్తే, ఏదీ ఆ కాలం అని ఆవేదన మొదలవుతుంది. నేలలో ఒక గుంట ఉంటుంది. అందులో పిడకలు పేర్చి, మధ్యలో ఒకటి రెండు నిప్పు కణికలు వేసి ఉంచాలి. కొంచెం రాజుకున్న తర్వాత పాలకుండ దాని మీద పెట్టి మీద చెక్క బోర్లించాలి. ఆ పాలు వెచ్చదనానికి నెమ్మదిగా కాగి, కాగి గోధుమరంగుకు దిగేదాకా చిక్కబడతాయి. సాయంత్రం కల్లా అడుగున వేడి పోతుంది. అప్పుడు పాలలో అక్కడే తోడు వేసి వదలడం. ఇక ఆ పెరుగు రుచి చెప్పనలవి గాదు. (ఆ లోపలి పొగకు, రుచికి ఏదో సంబంధం ఉందని ఇప్పుడనిపిస్తున్నది.)
ఈ కాలంలో లాగ మిల్క్ బాయిలర్స్, గ్యాస్ పొయ్యిలు, యు ఎచ్ టీ పాలు ఇవన్నీ లేవుగద. అంతా సావకాశంగా నడిచేది గద.
ఆరోగ్యం సంగతి ఎట్లున్నా, బ్రతుకు నాణ్యత గురించి, నిజంగా చర్చించవలసిన సమయమిది.
విభేదాలు అలుక్కుపోవడం, సంస్కృతి విషయంలోనయితే, ఎవరికీ ప్రత్యేకంగా గుర్తింపు మిగలదు.

Akka Kelavva, a haunting melody

అక్క కేళవ్వAkka kelavva, a haunting melody

I was almost addicted to radio and was used to listening all kinds of things till late in the night. I owe my taste in music and languages to radio!
One night I happened to listen to this song.. I was ignorant about the Vachana Sahitya in Kannada and the information that these Vachanas are sung by great masters. Saivite saints, starting with Basaveswara wrote these Vachanas and they are profusely sung by classical vocalists Akka Mahdevi is another saint who wrote great Vachanas and her works are examples of bridal mysticism. It is a rare thing that free verse poetry existing at that time. They called them Vachanas and not poetry. It is also rare that they are sung to classical ragas. In Telugu there are Vachanams. I don’t know if any musical renditions are there for them.

I was looking for the song everywhere, but could not find it.
This ocean called internet made things easier and I could once again listen to the wonderful rendition of the Vachana by .

Mallikarjuna Mansoor, a master singer of Karnataka who has made Hindustani Music all the more enjoyable.
I was told that he used to ride pillion on bicycle to the Radio station in Dharawad to perform a concert. You look at him, and you will never think that this is the man who can mesmerize people with his song!

I am a life time fan of Mansoorji and the song Akka kelavva.
I can understand a little bit of Kannada no doubt. But, to understand the philosophy of these Vachanas I read a lot about them.
Ultimately it so happened that I had to write a review of a book of translations of Vachanas into my mother tongue, Telugu.
The translation was by a great poet Sri K. Siva Reddy who also happens to be a friend.

Here I bring you the translation.
The original idea appears very simple. But as you understand there is a lot to it that evades our simple imagination. It is a wonderful example of bridal mysticism, I feel.

Literature of any genre has to be understood and enjoyed just like one enjoys a song. If a particular work is available in both forms the enjoyment is much more.
To me, the Vachanas as the word itself means appear nit exactly meant for singing. But the scholars of music having seen the value in them, made them immortal by rendering them musically.

అక్కా విన్నావా, నేనొక కలగన్నా
బియ్యము, వక్కా, తమలపాకూ, (తాటాకూ, కొబ్బరికాయా)చూచా,
చిన్నచిన్న జడల, (సుందర దంతాల)
గొరవడు, (ఇంటికి) భిక్షానికి రావడం చూచా,
మితిమీరిన మోహంతో (అతన్ననుసరించి,
పాణిగ్రహణం చేశా,)
చెన్నమల్లికార్జునుని చూచి, కళ్లు తెరిచా

Oh! Sister listen, I have seen a dream
I have seen rice, beetle nut, Beetle leaf, Palmyra leaf and coconut
With little plaits and beautiful teeth,
I have seen the Gorava come home for alms
With exceeding lust i have followed him and took his hand,
After seeing Chenna Mallikarjuna, I have opened my eyes.

Thus goes the translation. But, when I listen to the song, I find that there is redundancy of words in the translated version. I know that the translators were not exactly experts in Kannada. One of them did not even know the language. This translation was done in a workshop where a lot of material was given to them. They have mostly depended on an interpreter. That is how there are differences. I have searched for the Kannada script of this particular item. I failed. The words that I found redundant are kept in parenthesis. I look for some information on the matter.
I am sure people with musical ear will enjoy the song wholeheartedly. Please listen to the song.

Enjoy Great Music!

Runanandalahari of Mullapudi

Happy Deepavali to all!!
Today I bring you selections from Mullapudi Venkata Ramana’s Runanandalahari.
I feel this is the best of humour in modern Telugu.
Can you believe Ramana Garu composing an impeccable poem in classical meter?
He has done it and done it so well that all the classical poets will wonder who is this?
This book under reference is about raising loans and not paying them back. He has adopted a classical style of narration wherein a story leads to another.
I have picked up one poem which is a parody to the famous poem of Potana in Bhagavatam.
The other two are stories in a language style that is not known to many these days.
There are tatacharla Kathalu and other such similar works. The language used in them is not very methodical and is funny in its own way. Read these stories. Unfortunately I cannot help those who cannot read Telugu. This proves that all the vernacular works cannot be translated. I am told that Kanyasulkam is translated. It must be as funny as the original because of the inadequacies in translation. Who can translate this kind of wonderfully native expression?
This sit eh poem! Potana salutes to the omnipotent and omnipresent god in a poem. Ramana Garu request loan from a person who is kind in this poem.

ఎవ్వనిచే జనించు ఋణ
మెవ్వనిచే భ్రమియించు లోకమం
దెవ్వని బుద్ధియే ఋణద
మెవ్వడు నవ్వుచు నప్పులిచ్చు దా
నివ్వగ జాలనంచనక
నివ్వగ జాలక, దిప్పనట్టి వా
డెవ్వడు --- ఆ ఋణాత్ము, ఋణదేశ్వరు
నేను ఋణంబు వేడెదన్

Long ago there was one Appadu. Because there cannot be two, there was one Appadu. He had a rich friend. Because of that he never had money. The friend out of obligation was giving a Varaha ( A coin) in loan. One day Appadu thought why not I ask him to give me a hundred Varahas. And he asked for them. The friend never had so much money and said the same. Since the obligation was also over he did not even give the usual one Varaha. That is the story. Sorry it is not said in as simple words that I could use. The expression is ancient and really interesting. Only those who can understand will enjoy it. Language and its use is as powerful as using ammunition!!

అప్పడి కథ

పూర్వము అప్పడని ఒక్కడుండెను. ఇద్దరు ఉన్ డుటకు వీలులేకనే వక్కడు వున్ డెను. వానికి డబ్బుగల స్నేహితుడూ గలడు. అందువల్ల డబ్బులేదు. అందు స్నేహితుడు అప్పడికి మొహమాటంచే ప్రతిదినమూ ఒక వరహా బదులు ఇచ్చుచుండెనూ. ఇట్లుండగా ఒక దినమున అప్పడు ఇట్లాలోచించెను. వీడు నాకు రోజురోజూ వడ్డీ వరహా ఇస్తూ వున్నాడుగదా, వక్కసారే వంద ఎందుకు అడగరాదూ, వీడు ఇవ్వరాదూ, ఇట్లా యోచించి అట్లా అప్పడు మిత్రుడుని ఒకరోజున వక్కసారిగా వంద వరహాలు అడిగేనూ. వాడు వెంటనే నా వద్ద అంత డబ్బు లేదుగదా ఏమి చేయుదునూ అని యోచించి ఓరీ అప్పడూ నా వద్ద లేదు అని చెప్పివేసెనూ. మొహమాటమూ పోయింది గావున మరునాడు ఒక వరహా కూడా యివ్వలేదూ.....అని కథ ముగించాడు చీమల సింహాద్రి ఆయాస పడుతూ.

A story no one asked.
It goes thus.
No one asked what is the story. So it was narrated by itself. Fearing that all will ask for loan, a person called Runatilakudu ( all names in this book are related to loan. Appadu is about appu the loan in Telugu.) hid it in a pit in his backyard. It was stolen. Appanna who was denied loan a week back came there and laughed and said, if you gave me a loan, the money would not have been lost I would have repaid it to you, and laughed and went away.
The whole story is narrated in one unbroken sentence. This is an ancient style again. Humour is about not making ugly expression and talking banalities. Humour is something wonderful!

అడగని కథ

ఏమా కథ అని యెవరూ అడగలేదు. అందుకని తనే చెప్పేసింది.
ఋణతిలకు డనే వాడు తన దగ్గర డబ్బుని అంతా అప్పు అడుగుతారని భయపడి పెరట్లో గోతిలో దాచుకోగా, దానిని దొంగలెత్తుకుపోగా, మర్నాడు వాడేడుస్తూ ఉండగా వాడిని క్రితం రోజే అప్పడిగి లేదనిపించుకున్న అప్పన్న వచ్చి పకపక నవ్వి ఓరి నువ్వు నాకు నిన్న అప్పు ఇచ్చి ఉండినట్లయితే దొంగతనం జరిగినా నీ డబ్బంతా నేను అచ్చుకునే వాడిని గదా అని పకపక నవ్వి వెళ్లిపోయెను, అని ఒక్క గుక్కలో కథ ముగించి అమ్మయ్య అయిపోయింది అందా కుర్ర చీమ.
Happy Deepavali again!!

అవసరాలు

I was alone at home one of these evenings. Usually, I am alone all through the day! So are the evenings!! But, looks like this evening was different. After a long time, I thought, I will write something. Not that I am not writing these days. But this writing was different. I really do not know, if it qualifies to be called poetry! It happened with me. When I wrote poetry, I felt it was prosaic. when I wrote some serious prose, people who matter said, it is poetry!!
This is also like that!! These are my needs these days!! Most of the material on my site and blog happens to be old! A friend has mildly chided me for waht I wrote here on this same blog in one of the entries. I am sure I will not subscribe to many ideas that I had long back!
It happens with every one!

అవసరాలు

నాకు కొంచెం ఆలోచన కావాలి

నిద్రపోతున్న నా మెదడుకు కొంచెం పని కావాలి

నాక్కొంచెం అలసట కావాలి

నేల విడిచి బతుకుతున్ననాకు పిడికెడు ప్రపంచం కావాలి

తలదాచుకునేందుకు నిలువెత్తు నీడ కావాలి

అందంగా చీవాట్లు పెట్టగల ఆదరణ కావాలి

నాక్కొంచెం ఆకలి కావాలి

నాక్కొంచెం ఆశ కావాలి

చీకట్లను చిదపడానికి నాకొక దివ్వె కావాలి

కదలకుండా కూచున్న నాకు కారే చెమట కావాలి

నాక్కొంచెం కన్నీరు కావాలి

ఊపిరిలో ఊపిరిగా నడిచే గుంపు కావాలి

కలిసి చేరుకోవడానికో గమ్యం కావాలి

అరిగి పోయిన బతుకును తెంపే కొత్తదనం కావాలి

నాదనిపించే స్వంత బుర్ర కావాలి

అక్షరాలను నాటేందుకు మెదళ్లు కావాలి

ఆగిపోయావని చెప్పే ఆవేదన కావాలి

నిలువునా ముంచెత్తే వాన కావాలి

కసిగా తగిలే ఎదురు దెబ్బ కావాలి

కళ్లనిండా సుళ్లుగా నీళ్లు కావాలి

నేను మరోసారి మనిషిని కావాలి

నన్ను నడిపించే ఆలోచన కావాలి

నాకు కొంచెం ఆలోచన కావాలి

Mullapudi

I really wonder how many people have read it and remember the simple story that made a flimsy plot for the small book. I found this book in one of the pavement stalls selling old books. I read it again after a few decades, and in one spell. No wonder, the book is so small and interesting in very disproportional manner. I bring you a few lines from the same.

సుందర్రావుకిదేమీ అంతు బట్టలేదు. అనుమానంతో మెడ టకటకా ఎడాపెడా తిప్పేసి ఇద్దర్నీ చూస్తూ ఇద్దరి మాటలూ వింటున్నాడు టెన్నిస్ ప్రేక్షకుడిలా.
“వెధవ” అన్నాడు వీర్రాజు
“చవట” అన్నాడు రామారావు పుంజుకుని --- సుందరం వంక చూస్తూ.
“రౌడీ”
“రాస్కెల్”
“గూస్”
“గాండర్”
“హార్స్”
“మేర్”
“మాన్”
“ఉమన్”
“బోయ్”
“గరల్”
“ఉరేయ్ రాజూ! ఆగు! మనం గ్రామర్ చదివేస్తున్నాం!”
“ఏమటిదంతా. మిమ్మల్ని గుడి గోపురం మీదకి విసిరేస్తా” అన్నాడు సుందరం.
“దుర్మార్గుడు” అన్నాడు వీర్రాజు
“దుర్జనుడు” అన్నాడు రామారావు
“దుష్టుడు”
“దుర్మతి”
తరువాత ఇద్దరికీ తెలుగు మాటలు జ్ఞాపకం రాలేదు.
“ఆ!... ఖలుడు” అన్నాడు వీర్రాజు
“మరే--- ఖలుడు” అన్నాడు రామారావు
“ఒరేయ్ రాముడూ--- నీకు ఖలుడు పద్యం వచ్చురా?”
“ఏ ఖలుడురా?”
“అదే---- ఖలునకు నిలువెల్ల విషము...”
“అదా---- మొదలు జ్ఞాపకం లేదు. ‘సుమతీ’ అని చివర్నొస్తుంది.”
సుందరానికి జ్ఞాపకం ఉంది. కానీ చెప్పలేదు.
వీర్రాజుకి కొంచెం జ్ఞాపకం వచ్చింది. “తలనుండు విషము ఫణికిని వెలయంగా డడ్డ డడడ డడడా నానా చివరని ఖలునకు నిలువెల్ల విషము గదరా సుమతీ ---- గదరా రావుడూ?” అన్నాడు.
“మరే! నిలువెల్ల విషము.”
“ఖలుడెంత పవర్ ఫుల్లో తెలుసా? ఆ మధ్య ఓ ఖలుణ్ణి ఒక తేలు, ఖలుడన్న సంగతి తెలీక కుట్టిందట. --- అంతే ---ఖలునకు నిలువెల్ల విషము గదూ. ఠారున చచ్చింది. అలాగే ఓ పాము. ఇంకా అలాగే నల్లులు, దోమలు...”
“వీర్రాజూ! జ్ఞాపకం ఉంచుకోరోయ్! సినిమా హాలులో నల్లులు సమృద్ధిగా ఉండడం లేదు ఈ మధ్య. మ్యాటినీకి వదిలిన నల్లులు ఆరు గంట్లాటకల్లా ఛస్తున్నాయట. ఎందుకో తెలీక ఇన్నాళ్లూ గిలగిల్లాడా. ఈ పాడు పన్లు చేసేవాళ్లూ, కొంపలు తీసేవాళ్లూ, బ్లాక్ మార్కెట్ చేసేవాళ్లూ, మతి స్థిమితంకోసం అని అస్తమాలూ సినిమాలకెళుతున్నారు. ఆ నల్లులు తెలీక వాళ్లను కుట్టి, అమాంతం ఛస్తున్నాయి. విల్లేనా రాయకుండా.”

“అలాగే,----- రిసెర్చ్ బుక్కులో రాసుకుందిగానిలే. ఒరేయ్ రాముడూ, దోమల గురించి కూడా ఒక పుస్తకం రాయరా. బంగారయ్యగారింటి దగ్గర ఇప్పుడు కాగడా వేసి వెదికినా దోమల్లేవుట. నీలాటి రేవులోనూ, రచ్చబండ దగ్గరా ఇదే చెప్పుకు విస్తుపోతున్నారు, ఆబాలగోపాలం. దోమలు ఎందుకు లేవు తెలుసా. వీడు --- ఈ ఖలుడు అయిన సుందరం గాడు అక్కడ పడుకుంటున్నాడుగా. అమాయకపు దోమలు ముందు వెనుకా చూసుకోకుండా గొర్రెల మంద గోతిలో దూకినట్లు, వీడి మీద పడి కుట్టేశాయి. ఠారున మరణించాయి.”

“హయ్యబాబోయ్!” అన్నాడు రామారావు.

Bapu and Ramana are the two persons that all Telugu people should feel proud of. When they were not really involved in making films and concentrated only on making us laugh, we were much better!

This is a page from the inimitable book, “Iddarammayiloo, Muggurabbayiloo” by Mullapoodi Venkata Ramana garu. This is a small book written with only one intention, that is to make the readers laugh. I really wonder what happened to the humour that used to overflow from the Telugu magazines and books. Come Deepavali and every magazine worth the name would come up with special issues. Even Chandamama used to bring out an excellent special with fragrance added to the printing ink.

Mullapoodi and Bapu were the perennial sources of Telugu humour. You can call it slapstick or something else, pure humour just for the sake of a few laughs!!

08 02 2000 A page from the diary

A page from the diary.
Over the years you grow up.
You realise that many things that you have done were senseless.
Can you correct yourself?
I did in this entry.

పని చేస్తున్నట్టు బిజీగా కనిపించాలంటే ఏంచేయాలి?
బిజీగా పనిచేయాలి!
నాకు తెలిసింది అంతవరకే!
కొందరు ఏంచేయకుండానే బిజీగా కనిపించే కళను అలవరుచుకుంటారు.
వారు సుఖంగా బతుకుతున్నామనుకుంటారు.
అయితే పనిచేయడంలో గల సుఖం, బహుశః వారికి ఈ జన్మలో అనుభవంలోకి రాదు.

కళ్లజోడుండాలి. కాళ్లుచేతులు స్వాధీనంలో ఉండాలి. ఆలోచనలు అదుపులో ఉండాలి. దాన్ని కుదురు అంటారు.
ఆ కుదురు కుదరకపోతే ఈ రాత కుదరదు!
కుదురు అనే ఒక వ్యావసాయిక వస్తువిశేషం ఉండేదని ఎంతమందికి తెలుసు?
వడ్లు రోట్లో పోసి దంచుతుంటే ఎగురుతయి. అవి చిందకుండా, ఒక ఫనల్ వంచి కర్ర కంట్రాప్షన్ ఉంటుంది.
అదే కుదురు. అది కుదురుగా ఉండి వడ్లను కుదురుగా ఉంచుతుంది.
అట్లాంటిదే, లోహంతో తయారు చేసిన వస్తువు కూడా ఒకటి ఉండేది. దాన్ని కుందెన అంటారని గుర్తు.
అది బొక్కెనకు తమ్ముడు!
ఇటువంటి మాటలు, ఆ వాతావరణం, ఆ పద్దతులు గ్రంధస్థం చెయ్యకపోతే మాయమయి పోతయి.
నేనేమో భాషా పరిశోధకుణ్ని కాదు.
నిజమయిన పరిశోధకులకు ఎందుకో ఇంత దూరం రావాలనిపించదు.
చేసిన వారు అర్ధంతరంగా వదిలేశారు.
రాతలో కుదురు లేదని నాకే అర్థమవుతున్నది!!

ఆలోచనలు కోకొల్లలుగా అన్ని దిశలనుంచి వస్తుంటే, దేనికని రియాక్ట్ కావాలో అర్థంకాదు.
ఎవరు కనిపిస్తే వారితో నడవాలని, దేన్ని గురించి చదివినా మనమూ అటువంటి పని చేయాలని అనిపించడానికి ఈ బహుముఖ రుచి కారణం.
అన్నింటా పనికిరాకుండా పోతున్నామని వ్యధ!

07 02 2000 A page from the diary

A page from the diary is an honest title. I have written my diaries exactly in this style for a long time. When I saw an old diary, I felt , I can share the ideas with the world. Here comes the series.

మనసు!

మనసు స్వాధీనమైన నరునకు మరి మంత్రతంత్రములేలా అన్నాడు త్యాగబ్రహ్మము!
మనసు స్వాధీనమవడమంటే మాటలా?
అదంతా సులభంగా వీలుపడే పనే అయితే, ‘స్వామీ స్వామీ... ఈ మారేమీ..’ అన్నపాట ఎందుకు పుడుతుంది?
‘నేను నిలిపిన చూపు నిలవక అకటా నీపై ముసిరెనే!’ అందిగదా ఆ అమ్మడు.
ప్రపంచంలో మనిషికి ఎన్నెన్నో ఆకర్షణలు?
ఎన్నెన్ని బలహీనతలు?
వాటిని అధిగమించగలగడం యోగం!
శతృవుకు మన సందేశం అందాలంటే, దాన్ని కనీసం వాని మిత్రునికి అందజేయాలి.
అదే చేశానేమో!
సంగీతం కోసం సుబ్రహ్మణ్యాలయానికి మళ్లీ వెళ్లాను.
మామిడిపూడి కృష్ణమూర్తిగారు, ఆనందంగారు కనిపించారు.
నేనువారిని ఎరిగి ఉండడం ఒకటయితే, వారు నన్ను పలకరించడం మరో ఎత్తు.
అదొక సంతృప్తి!
అంటే మనసు స్వాధీనం కాలేదనే!
అంతటితో ఆగకుండా, స్వోత్కర్షకు దిగేవాడు ఒకడు నాకు ఈ సంగీత సాంగత్యంలో తారస పడతాడు.
కళాకారుడు మా యింట్లో దిగాడు, అని చెప్పుకోవడం అతనికొక గొప్ప!
నాకది గొప్పగా కనిపించడం మానేసి కొన్నాళ్లయింది.
అసలు నాకేదీ గొప్పగా కనిపించడం లేదు.
శేఖరునికి నేను చెప్పిన పథకం అంతగా రుచించలేదులాగుంది.
వాడు ధనపతి, నేను విద్యాపతిని. సరస్వతికి లక్ష్మిదేవికి చుక్కెదురుగదా
వాడితో కలిసి నేను ముందుకు సాగగలనా అని అనుమానం కలుగుతుంది.
ఎవడూ కూడదంటే కుదరదు.
ఒకడినయినా నమ్మాలి!

04 02 2000 A page from the Diary

నగ్నముని కవిత రాశాడు. అదీ రేడియో కోసం.
‘సాంకేతిక విజ్ఞానం హద్దులు లేకుండా చేస్తోంది, కానీ మనిషికీ మనిషికీ మధ్యన బంధాలు మాత్రం, భయపడుతున్నాయి’ అంటాడు. నేనూ అదే కదా అంటున్నది!

‘ఇంటర్నెట్ వచ్చి దేశాల మధ్యన సరిహద్దులను తుడపగలిగిందేమో కానీ, మన దేశం ఇలాగున్నంతకాలం, కలవారు, లేనివారు, తెలివిగలవారు లాంటి సరిహద్దులు ఉండనే ఉంటాయి’ అన్నది నా వాదం.
తెలివి ఉండగానే సరిపోదు. దానికి సరిపడా సపోర్టింగ్ మెటీరియల్ ఉండాలి. చదువుకోడానికి పుస్తకాలు, ప్రపంచం, వ్యక్తులీ అన్నీ ఉండాలి.

వ్యక్తం చేసిన భావాలను విని, అవుననీ, కాదనీ అనడానికి కొందరు ఓరిమి గలవారు ఉండాలి. అప్పుడుగానీ ఆ తెలివికి రాణింపు, గుర్తింపు ఏర్పడేది!

పల్లెలో మగ్గుతున్న సోదరులకు, ప్రశ్న అడగడం ఇంకా నేర్పలేదు మనం. కలవారు తెలివిగలవారుగా చలామణీ అవుతున్నారు. ఎందుకంటే డబ్బు వారికి ప్రశ్నలడిగే ధైర్యాన్నిస్తుంది. జవాబు గలవాడూ వాడిముందే మోకరిల్లుతాడు.

పల్లెలో ప్రశ్న బెరుకుగా, అమాయకుల గొంతులో, నీలకంఠంగా ఉండిపోతున్నది.

ఈ నూతన ప్రపంచం, ఈ హద్దులులేని సమాచార ప్రపంచం, ఈ పరిస్థితికి సమాధానం వెదక్కపోతే, ఈ దేశం మారదు.
సాంకేతిక విప్లవం, పారిశ్రామిక విప్లవం, మనలను పట్టించుకోలేదు.
ఈ కొత్త విప్లవాన్ని మనం పట్టించుకోవాలి!

Jagadodharana

Mysore Rajayyangar was an inimitable singer.

He made some songs immensely popular.

Some times song becomes popular because of the singer.

This is one such instance.

Mysore BRI Jagadod...

Enjoy this excellent rendition!

I have a really big collection of vintage music.

I will bring the songs here if there are takers.

3-2-00 Page from the diary

నిన్ననెందుకో సుధామతో మాట్లాడుతూ ఒక మాటన్నాను.
దానం చేస్తానంటే, నీ దగ్గర పాత్రతే కాదు, పాత్ర కూడా ఉండాలి అని.
నేను దానం చేయ దలచింది పాలయితే, నీవు దాన్ని అందుకోవడానికి కొంగు జాచితే, ఫలితం నీకూ మిగలదు, నాకూ మిగలదు. అన్నమయితే గుడ్డలోనయినా ఫరవా లేదు. అది మరి పులుసన్నము గనుక అయితే, మళ్లీ, గుడ్డ పనికి రాదు.
చిన్ననాట గమనించిన సంగతి.
బీదలు గుడ్డలో, అన్నం మూటకట్టి తెచ్చుకుంటారు.
అది మధ్యాహ్నంకల్లా ఆరిపోతుంది. తినే ముందు మూట మీద కొంచెం నీళ్లు చల్లి అంటుకున్న మెతుకులను గుడ్డనుంచి వదిలించి, తింటారు.
బీదలకు కూరలు, పులుసులు తెలియవు.
మిరపపొడి, ఉప్పు వేసుకు తిన్నవాళ్లను చూచాను.
అది కాస్త రోటవేసి, ఒక చింతపండు రెక్కవేసి, నూరితే గొప్ప పచ్చడి.
అదీ అంటీ అంటనట్టు కలిపి తింటారు.
ఈ కాలం పిల్లలకు, అందునా కాస్త కలిగిన పిల్లలకు, తిండి పట్టదు.
సత్తు కంచం ముందు పెట్టుకుని, బాసింపట్టు కూచుని, ఏది పెడితే అది ఆబగా తిన్న రోజులు గుర్తొస్తే, కళ్లు చెమరుస్తాయి.
తిండిలో నాటి రుచి లేదు.
బతుకులో నాటి పస లేదు.
దానం తీసుకునేందుకు పాత్రత, పాత్ర ఉండాలన్నాను గదా!
కలిగిన కలిమిని కలగలిపి, దున్న నీరు తాగిన తీరు చేస్తే, అందులో స్వారస్యం వచ్చేదెట్లా?

2-2-00 A page from the diary

ఈ ప్రపంచం ఒక ప్రవాహం లాంటిది.
జనులంతా సందడిగా ఊరేగింపులాగ సాగి పోతుంటారు.
వారిలో కలిసి, వారి మధ్యలో, వారి వేగంతో నడుస్తూ ఉంటే, వాళ్లతో ఉండవచ్చు.
చుట్టుపట్ల వాళ్లు నిన్ను గమనించనూ వచ్చు.
ఒక్కడుగు పైకి ఎగిసి, ఒక్క వెలుగు వెలిగితే, మరింత మంది వీ వేపు చూస్తారు.
నీవే వెలుగు బావుటావై, వేగంగా అందరికన్నా ముందు నడిస్తే, మిగతా గుంపంతా నీవెంట బుద్ధిగా నడుస్తారు.
పరుగు తీస్తారు.
అంతేగానీ,
నడిచే జనసందోహం సంగతి పట్టకుండా,
నీచోట నీవు నిలబడితే, వేలు పట్టుకుని ముందుకు నడిపించే వాడెవడూ ఉండడు.
ప్రవాహం ముందుకు కదిలి, నీవు వెనకబడి పోతే, ఉన్నావా, లేవా, అని వెను దిరిగి చూచే, ఓపికా, తీరికా ఏ ఒక్కరికీ ఉండదు.
ముందుంటావో, మధ్యనుంటావో, నీ అంతకు నీవు మిగిలి పోతావో, అంతా నీ ఖర్మ.
మైనంపాటి భాస్కర్ వచ్చి, నీవు మేధావివి అన్నాడు.
అప్పుడు నేనతనికి చెప్పిన మాటలివి.

Alochana lochanalu 3

అతిశయమని ఒక గుణం ఉంది.
ఒకటి చేయవలసిన చోట నాలుగు, వీలయితే నలభయి చేయడం, కొందరికి అలవాటు.
దీనికి మరొక చివర, కడుపుకు కూడా కావలసినంత తినకపోవడం.
రెండూ తప్పే.
ఒకరికి పెట్టకుండా తినడం గొప్పదనం కాదు.
మనం కూడా తినకపోవడం, గొప్పదనం అసలే కాదు.
అయితే మాకు గనుక దాతృత్వమున్నదని, మాకు గనుక కలిమి ఉన్నదని, ప్రదర్శించడం అసహ్యకరంగా ఉంటుంది.
కొందరు ధనవంతులకు ఇదొక జబ్బు.
దాన్ని తప్పు పట్టడానికి లేదు.
మరి కొందరు గూడులాంటి ఇంట్లో ఉంటారు.
పెట్టుపోతలు మాత్రం ఆశ్చర్యకరంగా ఉంటాయి.
వాటితో అప్పులపాలయినా ఆశ్చర్యం లేదు. అదొక జబ్బు.
బాగా ఉండికూడా పిల్లికి బిచ్చం పెట్టని వారిని చాలా మందిని ఎరుగుదుము.
వారికి వచ్చిన నష్టం ఏమీ లేదు. బాగానే ఉంటారు.
వారిలో కొందరు బాగా తింటారు కూడా. అది కూడా ఒక పని.
వారి గురించి మాటాడనవసరం లేదు.

తమకు సరిపడినంత వండుకుని సంతృప్తిగా తినే వారు గొప్పనా?
అనవసరంగా వండి పెంటకు కొట్టేవారు గొప్పనా?

Silence

మాటాడకుండా ఉంటే ప్రపంచమంతా నిశ్శబ్దమవుతుంది.
If you keep quiet, the whole world will become silent.

ఈ రకంగా ఎందుకుండాలని, మాట సాగిస్తే చివరకది కయ్యమవుతుంది.
You think why it should be like that and start talking; it will end up in a tiff.

అంటే, మాట లేకుండా ఉండడమే మంచిదని తాత్పర్యమేమో?
Does that mean that being silent is the best way?

కుదరక పోయింతర్వాత, ఎంత జిగురు అంటించినా ఏదో ఒకనాడు ఊడిపోవడమే గదా?
When it does not match, however much glue you put, one or the other day, it will break! Isn’t it?

ఇప్పటినుంచే అంటించ దలచకుండా ఉంటే పోలేదూ?
Right from now if you decide not to join it, would not be good?

Suamti Satakam 10

Sumati Stakam 10

మాటకు బ్రాణము సత్యము
కోటకు బ్రాణంబు సుభటకోటి ధరిత్రిన్
బోటికి బ్రాణము మానము
చీటికి బ్రాణంబు వ్రాలు సిద్ధము సుమతీ

mAtaku brANamu satyamu
kOtaku brAnambu subhata kOti dharitrin
bOtiki brANamu mAnamu
chItiki brANambu vrAlu siddhamu sumatI

మాటకు = for an uttering
ప్రాణము = life
సత్యము = truth
కోటకు = for a fort
ప్రాణంబు = life
సుభటకోటి = a collection of good army
ధరిత్రిన్ = on the earth
బోటికి = for a woman
ప్రాణము = life
మానము = chastity or modesty
చీటికి = for a slip or letter
ప్రాణంబు = life
వ్రాలు = the writing or the signature
సిద్ధము = this is ready or true
సుమతీ = Oh! The wise one!!

The poet tells us what makes certain things valid and valuable.
He says for an utterance or a spoken word to be valid, it has to be true. He says the truth is the life for the word.
Similarly the life for a fort is the army of good soldiers who can protect it. Only a fort with good protection is a real fort.
A woman is a woman when her modesty is intact. One who is chaste is a respectable woman. In poetic parlance, it is said that this chastity is the life for the woman.
Ultimately the poet says that the life of a letter is the signature affixed on it. A signature gives life to a slip or a letter. It makes it valid. A letter without authentication has no value of its own.

In one poem Baddena has commented on four different things. The four things namely, the uttered word, a fortress, a woman and a letter or as different from each other as chalk from cheese. The four Telugu words anyway rhyme. Has he picked up these things just because they rhyme?
You cannot answer such questions. Poets are said to be without control. Nirankushah Kavayaha!
I get one thing to my mind though. In these days of e- everything, even printed letters and communications do not bear any signature. They even declare that since it is an electronic document it does not need any authentication. An e-mail can be sent with a signature which is not exactly what people knew as signature till recently!!

My musings

ఆలోచనా లోచనాలు

మరో సారి తెల్లవారిందని అసంతృప్తి

మనం కూడా పడక వదలాల్సినందుకు అసంతృప్తి

పిల్లలింకా లేవలేదని అసంతృప్తి

పని మనిషి రాలేదని అసంతృప్తి, వచ్చిందనీ అసంతృప్తి

పులుసుసో ఇంగువ మింగలేక అసంతృప్తి

అందరూ వెళ్లిపోయి ఇల్లు ఖాళీ అయిందని అసంతృప్తి

తాళం వేయాల్సి వచ్చిందని అసంతృప్తి

బస్టాపులో బజ్జీల బండివాడు కంగాళీ తిండి అమ్ముతున్నాడని, తినని నాకు అసంతృప్తి

నా పని నేను చేయాలని అసంతృప్తి

మిగతావారు తమ పని చేయడం లేదని అసంతృప్తి

ఎవరో ఏదో అన్నారని అసంతృప్తి

ఎవరూ ఏదీ అనలేదని అసంతృప్తి

నిజానికి, ఈ ప్రపంచానికి కావలసింది మన అసంతృప్తి

దాన్ని ఇంత సులభంగా పంచిపెడుతున్నామని అసంతృప్తి!!

Sumati Satakam 9

నమ్మకు సుంకరి, జూదరి,
నమ్మకుమగసాలెవాని, నటువెలయాలిన్
నమ్మకు మంగడివానిని,
నమ్మకుమీ వామహస్తు నవనిని సుమతీ

nammaku sunkari jUdari
nammakumagasalevani, natuvelayalin
nammakumangadi vanini
nammakumI vamahastu navanini sumatI

నమ్మకు = Don’t believe
సుంకరి = One who collects taxes
జూదరి = Gambler
నమ్మకుము = Don’t believe
అగసాలెవానిని = Goldsmith
అటు = then
వెలయాలిన్ = whore
అంగడివానిని = Shopkeeper
నమ్మకుమీ = Don’t ever believe
వామహస్తుని = the left handed person
అవనిని = On this earth
సుమతీ = Oh! The wise one
This is an interesting poem by Baddena.
He cautions us not to believe certain people.

There is this tax collector, either at the city entrance or even at the burial ground. There are tax collectors in the village to assist the revenue officials. They were there in the olden days. They are there now also. Poet says not to believe them. Poet was upset by the ways of these people and their corrupt practices. So are the people in general. Then there is the person who gambles. One who gambles usually loses money. Then, the habit of gambling like liquor beckons him to come back to the play. He tries to borrow money. He may even tell that by the evening he will win a lot of money and return the investment. It is very likely that he again loses and can never repay. It is a fact that one should not entertain a habitual gambler.

Poet tells us not to believe the goldsmith. This person deals with a valuable material. It is very likely that he cheats people. There are many stories about the ways a goldsmith cheats. There is an interesting saying in Hindi which says that 100 toddy tappers are equal to a broker. 100 brokers are equal to a goldsmith. 100 of them are equal to a village Karanam or the land records man. Thus goes the list.
Poet also says not to believe women who sell herself. Less said about this the better.
Suggestion accepted hands down.

Next in the list of unbelievable people is the shopkeeper. Naturally this person is there to make profit by hook or crook. He will pass off bad material for good. He will jack up prices without reason etc.

The last one in the list is a left hander person. I really could not understand why this.
Are all the left handed people cheats? I don’t think so!

Baddena’s experience must be different.

Another day!

I am told there are five crore blogs on the net as of now.
Half of them are being written by people under twenty.
That is either a proof of the urge of the youngsters to express themselves or the knowledge of what can be done on the net.
Many creative people of my age do not even consider using net for some constructive purpose.
A friend of mine sent me a mail.
It talked about his work on my pages.
I got excited and replied him as I do with all the other mails.
It is months and there is no reaction from that side.
I am sure it is the sons of my friend who found their dad on my pages and sent me a mail.
As such this my friend is just like me. Not much of a PR man.
We keep ourselves shut for long periods and meditate.
This is not the kind of meditation for spiritual purpose.
Thinking about anything and everything has been an excellent pass time for a long time.

All this to tell about me and my blog activity.
I have written columns in news papers.
Every time I sit with papers before me, the biggest question would be why write?
Then it is the subject on which I should be writing.
Even today, my questions are still there before me.
Who cares if you are writing a blog or not?
Still there are people who read such stuff!
Don't they have anything better to do?
They are just like me!
With not much to do!
I will write about things that will be useful to people.
This is a decision and I would stick to it.
More of Telugu will follow.

సుమతి శతకం 8

ధనపతి సఖుడై యుండియు
నెనయంగా శివుడు భిక్షమెత్తగ వలసెన్
దనవారికెంత గలిగిన
తనభాగ్యమె తనకుగాక తథ్యము సుమతీ
Dhanapati sakhudai yundiyu
neneyangA sivudu biccmettga valasen
DanavArikenta galigina
Tana bhagyame tanakugAka tathyamu sumatI

ధనపతి = God of riches Kubera
సఖుడై = As friend
యుండియు in spite of being
నెనయంగా = If you consider
శివుడు = God Siva
భిక్షమెత్తగ వలసెన్ = had to beg
తనవారికి = to one’s own people
ఎంత గలిగిన = however much is there ( wealth)
తనభాగ్యమె = one’s own fortune
తనకుగాక = stays with one
తథ్యము = this is true
సుమతీ = Oh! The wise one

In this poem the poet talks about the futility of having rich friends and relatives. It is well known that the rich people are rich only because they don’t share their riches. If they really care about the have nots in their clan or circle and go on helping them, perhaps they will also ending up being on the same level.

As usual poet gives an example. Lord Siva is known for his life style. He has leather as the costume. Snakes are his ornaments. Ashes are his favorite talc. He lives in burial grounds. Interestingly the God of riches Kubera is Siva’s close friend. If Kubera intends, he can make Siva rich. At least, he can see that Siva makes a better appearance before the other gods. But, why would Kubera worry about Siva as long as he is happy with his portfolio. This is only an example. It is not that Siva needs someone’s help to live better. All said and done a good example with the old point of view.

Example aside the fact that rich people never think of making others comfortable remains. This is the fact the poet wants us to understand. There is no meaning in saying I know this man, I am related to that man. You can have rich, famous and powerful people in your circle. If your fortune, destiny is not what you want it to be, you will not have any benefit of being a friend and relative of people. It is your money that you can enjoy.
These days credit cards at some level are making a change. They are making some people rich without riches. You need not be rich and need not be in the circle of rich. It is a false position for some time and will disappear when matters come to an end.

సుమతి శతకం 7

నడువకుమీ తెరువొక్కట
గుడువకుమీ శత్రునింట కూరిమి తోడన్
ముడువకుమీ పరధనముల
నుడువకుమీ యొరుల మనసు నొవ్వగ సుమతీ

naduvakumI teruvokkata
guduvakumI satruninta kUrimi tOdan
muduvakumI paradhanamula
nuduvakumI yorula manasu novvaga sumatI

నడువకుమీ = don’t ever walk
తెరువు = the path
ఒక్కట = alone
గుడువకుమీ = don’t ever eat
శత్రునింట = in the enemies house
కూరిమి తోడన్ = with friendship
ముడువకుమీ = don’t ever pile up
పరధనముల = others wealth
నుడువకుమీ = don’t ever utter
యొరుల = other’s
మనసు = heart
నొవ్వగ = pain
సుమతీ = the wise one

The padyams in Sumati satakam are either a comment on the ways of the world or a piece of advice. This present poem is under the latter kind.
Poet advices us to desist from four things, that we may do without much thinking.

He asks us not to travel alone. In the good old days when there were not many facilities of conveyance, it was either by foot or a horse that people travelled. At best it could have been a cart. In all such cases if one is alone, there is every possibility that when there is a problem, there is no one to lend a helping hand. So, the advice is to travel in groups. In the present adys when one is either in the car or on a two wheeler, it is always advisable that you have company. It only means that the poet’s advice holds good even now.

Next things he cautions us is about not eating in the house of an enemy, even if the enemy shows a lot of friendly nature. It was a time when people were not secure. These days we rarely eat in other’s house and never in an enemy’s house. When you know that somebody is an enemy, we have to be cautious, even when they act like making friends with us.

The next advice is one about good nature. We all pine for money. We want to make money this way or that. In the name of making a quick buck, we may forget that ethics. As it is rightly said, there aren’t any free lunches available. We should work and expect some returns. There could be some other ways of making money. The poet cautions that trying to usurp the money of other people by any way is to be avoided. Naturally when you take other’s money, it is very likely that someone else will try taking it away from you. Hence the advice.

The last thing the poet cautions about is another thing that we may do without knowing what we are doing. We do talk. We talk our heart out without considering whether what we said would hurt the feelings of others, whether present there or away. Poet says we should desist from hurting others with our words. This is the worst thing we always commit and not even be aware that we have done it. This matter needs not much of detailing.

Sumati Satakam 6

తలనుండు విషము ఫణికిని
వెలయంగా దోకనుండు వృశ్చికమునకున్
దల దోక యనకనుండును
ఖలునకు నిలువెల్ల విషము గదరా సుమతీ

Talanundu vishamu phanikini
velayangA dOkanundu vrischikamunakun
dala dOka yanakanundunu
khalunaku niluvella vishamu gadarA sumatI

తలనుండు = it is in the head
విషము =Poison
ఫణికిని = for a snake
వెలయంగా దోకనుండు = it is in the tail
వృశ్చికమునకున్ = for a scorpion
తల = head
తోక = tail
యనకనుండును = it is there without consideration
ఖలునకు = for a bad man
నిలువెల్ల = all through the body
విషము = poison
గదరా = isn’t it
సుమతీ = oh wise one

This is a sharp poem condemning the venomous nature of wicked people. Such people indulge in words gestures and thoughts all soaked in venom. Whatever they do will be harmful to the others. There are plenty of such people even in today’s society.

Baddena sharply says only two things here. He compares the bad people with snakes and scorpions. A snake has its venom only in the head and a scorpion in its tail. The other parts of their body are absolutely harmless. It is common knowledge these days that snakes are eaten. For a bad person, there is no localization for the venom. Baddena says that all the parts of the body are as venomous as they could be.

A snake has its venom for only self defence. It is common knowledge that a snake will never bite a person without provocation. Actually the sanke is more afraid of people than the people about the snake. A scorpion is also is similar. Their nature is mis represented by the stories made up by people. A snake being revengeful is a myth. There are people who played with snakes and scorpions all through their lives.
Not so a bad person. Even a simple gesture of the eprson will be full of venom. I feel human beings are the most venomous creatures in this world. thay can torture the fellow beings without killing them. Killing will end the story, whereas a bad word will slowly poison the person and make them suffer whenever they think of it. Humans can cause trouble and thus can be called venomous.

This is an excellent poem typifying the sataka poetry of this genre.

Mother

Mother died. On the seventeenth of the last month that is July 08. I was next to her when she was declared dead by the doctor. All those young nurses were really upset. I was not. I even told them to carry on with what they are supposed to do. There was a young doctor. I told him one of the stories from the series that I translated long ago for Swati Monthly.
I was almost waiting for mother's death. She was suffering. Had she lived further, she would have suffered a lot more. May be, people think that I am worse than the hero in Albert Camus' novel where the fellow is not even aware when his mother died. I am a realist, if there is something like that. I see reality in it's stark naked form. I wanted mother to pass away as dignified as possible. She was a very egoistic person. Never liked to be served by anyone. She has served all without asking questions. She never wanted to be dependent on anyone. She refused to come to any of my brothers till she realised it was almost impossible to be alone. For the last one year she was with me.
I have not really done anything particularly for her. Anyway, my family accomodated her without any complaints. After a few days or months mother realised that she had to live like that. She was very accomodative too. Never too demanding. But as her health started deteriorating, she became fussy and uncomfortable. That is when I wrote that article about death without trouble. It is there on my website.
I am, in a way obsessed with death. I have written and thought about death so much. The stories I have translated were printed in the monthly for 10 months. All those days I was always thinking about death. I discontinued writing them all on my own, even though teh magazine wanted me to continue. Even when I was in the University, I remember reading the encyclopedia on death in detail. It is a three part tome. I remember buying the Tibetan Book of Death.
As a child, I was once caught reading Garuda Puranam. Father as is his style, simply told me not to touch that book again. Why? I did not have the guts to ask. It was connected to death. It describes what happens to the soul after death.
Vakati was another person who would discuss death without getting tired. He even wrote about the topic. He died a little earlier than usual.
Mother's death did not really upset me.
The doctor in ICU who was really next to the mother when she breathed her last, was making the death certificate. That made me think that someone is certifying that mother is dead. Though mentally I was ready for her departure, I was stuck by that certificate. Like the lady in one of the stories by Pirandello, I realised that mother is really dead. I told the same to the doctor. He perahps thought that I am a wierd man.
That was again a moments feelig. I recovered and started calling all the people who must come.
So, mother died. When I told this to a profeassional friend, he asked what I am doing on the occassion. I wrote the customary Charama slokam for teh mother. It is rather unusual. People must have noted it. I neither know Sanskrit so very much and nor am a poet. But, I wrote a Slokam. it may contain soem mistakes. It did not matter. If something has to happen at a particular time, it has to happen. So, I did it. Death does not wait for people to get ready for it. That is the ultimate truth. Death is the ultimate truth. This topic engaged me for ever. It would do so for ever.
I will share my ideas with people like this.

Sumati Satakam 5

ఎప్పుడు దప్పులు వెదకెడు
నప్పురుషుని గొల్వగూడ దది యెట్లన్నన్‌
సర్పంబు పడగ నీడను
గప్ప వసించిన విధంబు గదరా సుమతీ
Eppudu dappulu vedakedu
Nappurushuni kolvakUdadadi yetlannan
Sarpambu pdaga nIdanu
Kappa vasincina viDamu gadarA sumatI

ఎప్పుడు =always
దప్పులు =errors
వెదకెడు =searching
ఆ =that
పురుషుని =man
గొల్వగూడదు =should not serve
అది యెట్లన్నన్‌ = how it is like
సర్పంబు = snake
పడగ నీడను = under the shade of hood
గప్ప =frog
వసించిన = living
విధంబు =type
గదరా సుమతీ
Baddena comments about masters who always look only for the mistakes in people.
This verse sharply tells that one should not serve a man who searches always for mistakes in people. He compares this with a frog living in the shadow of the snake’s hood.

It is always told that one should only look into the good qualities people have. Only then their mistakes even if they are there, would look simple. Forgiving them will also be easy. On the other hand if one is looking for only errors in people, ultimately even if there is a lot of good in them it all will become obscure in the light of all the negativity built up already.

Baddena compares the service of a man who looks for faults with the life of a frog under the snake’s hood. You can never be sure about your security in the situation. You never know when the frog is eaten or the when the man will harm the servant.

Even in the modern management it is clearly told that when the leader or the manager is giving feedback to the staff, initially all positive things should be taken into consideration. Only then the mistakes should be pointed out, so that they can be corrected. Fault finding should be an exercise towards improvement.

Sumati Satakam 4

సిరిదా వచ్చిన వచ్చును
సలలితముగ నారికేళ సలిలము భంగిన్
సిరిదా పోయిన పోవును
కరి మ్రింగిన వెలగపండు కరణిని సుమతీ
siridA vaccinavaccunu
salalitamuga nArikEla salilamu Bhangin
sirida pOyina pOvunu
kari mringina velagapandu karaNini sumati

సిరి = wealth
తాన్(దా) = by itself
వచ్చిన = when it comes
వచ్చును = will come
సలలితముగ = beautifully
నారికేళ = coconut
సలిలము = water
భంగిన్ = in the fashion
సిరిదా పోయిన పోవును = when wealth goes, it goes
కరి మ్రింగిన వెలగపండు కరణిని = like the wood apple that is gulped by an elephant
సుమతీ
One more poem on the vagaries of wealth. Baddena says that wealth comes like the water in the coconut, when it comes. It also disappears equally mysteriously like the contents of wood apple that an elephant has gulped.

This is an interesting poem. Those with a bit of scientific knowledge will question the content of it. But, poets are after all poets. They go by the understanding of the contemporary life.
Anyway, poet describes here the mysterious ways of the wealth. He says, when wealth come, it come s like the water in a coconut. For a common man, the existence of water in the coconut indeed is a mystery. How does the water get there? Even if one explains that it gets there through the roots, it still is a mystery. You never get to see the way it reaches there. Poet means that when money comes it comes in mysterious way. In the present day society, wealth either comes through hard work or some kind of cheating. I really do not know if there is any mystery in it. We can accept that strange are the ways through which money comes.
The second part of the poem is another problem. Poet says that when money goes also it is mysterious. It is indeed mysterious the way rich people gamble and lose money in business or speculation. The simile given here is interesting. Poet says that wealth disappears like the wood apple that is gulped by an elephant. Elephant need not gulp the wood apple as it is. It will crush it and enjoy the contents. It will even digest the fruit and perhaps the shell is not digested. In olden days, there was a belief that when the elephant gulps the wood apple even without crushing, the contents will be digested and empty shell comes out later. I am sure no one checked on this and even the intelligent poet followed the common understanding.
All said and done, we accept that the ways the wealth comes and goes are the strangest.

Sumati Satakam 3

ఎప్పుడు సంపదగలిగిన
అప్పుడు బంధువులు వత్తురది ఎట్లన్నన్
తెప్పలుగ చెరువు నిండిన
కప్పలు పదివేలు చేరు గదరా సుమతీ
eppudu sampada galigina
appudu banDuvulu vattiradi etlannan
teppaluga ceruvu nindina
kappalu padivElucEru gadarA sumatI

ఎప్పుడు = whenever
సంపదగలిగిన = riches come
అప్పుడు = then
బంధువులు వత్తురు = relatives will come
అది ఎట్లన్నన్ = If you ask how It is
తెప్పలుగ = plentiful
చెరువు నిండిన = if the tank is full (with water)
కప్పలు = frogs
పదివేలు = ten thousand
చేరు = will join
గదరా సుమతీ

When riches come to you relatives will also come to you. It is like when there are good rains and the tank is full, frogs will appear there in thousands. Another simple fact and the same as in the earlier padyam.
People will not really like you when you are poor. They will even keep distance from you, lest you may ask for some assistance. But when you are rich or you get to become rich, all these relatives who earlier have deserted you will come back to you as if nothing happened.
In all the Satakams, there will be a simple proposition and the same will be illustrated with some worldly phenomenon which is very well known.
Here the matter of relatives coming back is likened to the act of frogs. Frogs leave the tank when it dries up. Biology says that frogs will also dry up and wait till there is water. But, the poet does not take that into account. He simply says that the frogs will come back in thousands when the rains come and the tank is full of water. Frogs are not exactly in love with the tank. What they need is water. They will come when there is water.
Relatives also do not love you if you are poor. They are in love with the money that you have. So, they come to you only when you have money. People! Frog people! That is what the poet means.

Sumati satakam 2

చుట్టములు గాని వారలు
చుట్టములము నీకటంచు సొంపు దలిర్పన్‌
నెట్టుకొని యాశ్రయింతురు
గట్టిగ ద్రవ్యంబు గలుగ గదరా సుమతీ

Cuttamulu gAnivAralu
Cuttamulamu nIkatabcu sompu dalirpan
Nettukoni yashrayinturu
Gattiga dravyambu galuga gadarA sumati
చుట్టములు గాని వారలు = Those who are not your relatives
చుట్టములము నీకటంచు = saying that we are your relatives
సొంపు దలిర్పన్‌ = in a beautiful manner
నెట్టుకొని యాశ్రయింతురు come to your umbrage forcefully
గట్టిగ ద్రవ్యంబు గలుగ = when you beget a lot of property
గదరా సుమతీ isn’t it Oh! Wise one!
In Baddean’s Sumati satakam there are quite a few poem that explain the effect of wealth. Here he very simply says that when you acquire a lot of money and material, even those who are not your relatives will come to you against your wishes. They will claim that they are your relatives, per force.
Baddena, to me used the word “nettukoni” which literally means after pushing. If one has to be accepted as a friend or relative, it has to be with the acceptance of both the parties. Here, if you are rich, your acceptance becomes irrelevant. The way people push themselves into your domain, you will, perhaps, not have an option of accepting them.
In Telugu classical poetry there is a rule that the second letters in all the lines of the poem are the same. Cuttamu has a tta. Nettukoni has a tta. Then when the matter of the money has came the word used is not exactly necessary there. Money is not hard (gattiga). Interestingly in English money is sometimes called hard cash if it is cash and not kind, that is material. This is a coincidence. Baddena with this word meant a lot of wealth!
It is simply said here that if you become rich everyone claims that they are related to you. They expect you to share some of your wealth with them. A simple truth!

Sumati Satakam 1

Today I am starting with Sumati Satakam. People have liked the entries on Vemana Satakam. We will resume them after some time. Next few entries will be on Sumati Satakam. Kindly add your comments when you visit the blog. That will tell me where I am heading to and help me do the job better.

Here is the first entry. There is no sequence justification though.

తన కోపమె తన శత్రువు,
తన శాంతమె తనకు రక్ష, దయ చుట్టంబౌ
తన సంతోషమె స్వర్గము,
తన దుఃఖమె నరక మండ్రు తథ్యము సుమతీ
Tana kOpame tana satruvu
Tana sAntame tanaku raksha, daya cuttambou
Tana santOSame swargamu
Tana dukhame narakamandru, taTyamu sumati

తన కోపమె = one’s anger
తన శత్రువు,= is one’s enemy
తన శాంతమె = one’s peace
తనకు రక్ష, = is one’s protection
దయ = mercy
చుట్టంబౌ= will be a relative
తన సంతోషమె = one’s happiness
స్వర్గము,= is heaven
తన దుఃఖమె = one’s sorrow
నరకమండ్రు = is hell, they say
తథ్యము = this is a fact
సుమతీ = Oh! The one with good mind! ( The refrain in this Satakam or the hundred verses)

తన కోపమే తనను శత్రువులువలె బాధించును. తన శాంతమే తనను రక్షించును. తన దయయే తనకు చుట్టమువలె సహాయపడును. తన ఆనందమే తనకు ఇంద్రలోక సౌఖ్యము. తన దుఖమే తనకు నరకమగును. ఇది నిజము.
Oh, wise man! The knowledgeable people say that if one is having anger, it will trouble him like an enemy. But if one has a peaceful and tolerant countenance, it will protect him. If one is merciful and takes a sympathetic stand towards people, it will help him like as if it is a relative. If one is happy, there would be a feeling of being in the heaven. On the contrary if one is in sorrowful situation, life will be nothing less than hell.
Baddena, a poet philosopher composed poems in the form of Kanda (a metre in Telugu classical poetry) on the human qualities and virtues as well as vices. To write a good Kanda padyam was considered a great poetic feet. That too if it contains a lot of meaning in those four short lines, it would be a real treat to the reader. The refrain at the end of these verses is “Sumati”. Mati is the mind with the capacity of discrimination. “Su” is a qualifying word which means good. Baddena gave these verses to only those with understanding. A good word is as good as is understood. Music, however wonderful, is useless for a deaf person. Same is the case with good words. Sumati satakam is such a well known work that any Telugu person worth his salt will know at least one poem from it.
In this poem Baddena tells us about the mental status and the effect thereof. These verses hardly need any explanation. That is the beauty of these works. Anger harms. Good feelings will elevate your mood further. Happiness puts you on the top of the world, whereas sorrow throws one into an abyss called sorrow. One has to know how to control these feelings and keep self in good stead.
If we try to comment in detail, any amount of discussion can happen here.
I request friends who visit the blog to add a couple of words themselves about the poem.
Thanks.

Vemana 10

ఎంత చదువు చదివి ఎన్నెన్ని విన్నను
హీనుడవగుణంబు మానలేడు
బొగ్గుపాల గడుగ పోవునా మలినంబు
విశ్వదాభిరామ వినురవేమ
Enta caduvu cadivi ennenni vinnanu
hInudavaguNambu manalEdu
boggupAla gaduga pOvunA malinambu
viswadABirAma vinura vEma

ఎంత చదువు చదివి = however much educated
ఎన్నెన్ని విన్నను = however much he listens
హీనుడు = a mean man
అవగుణంబు = lowly characters
మానలేడు = can not stop
బొగ్గుపాల గడుగ = if coal is washed in milk
పోవునా మలినంబు = will the dirt go
విశ్వదాభిరామ వినురవేమ

However much educated, or listens to people, a bad man can never stop his bad ways. It is like even after washing in milk, coal will not lose its dirty appaerance.

Vemana in this verse refers to the futility of formal education without the the ethics and culture. Eduaction in ancient style is by study and listening to the masters. Even these things will give the right benefit in only the right kind of people, means Vemana. If a person by birth or habit is immersed in bad ways, eduaction of this type can not make him mend his ways.
Vemana comments on two things here. One is education without the completeness i.e. culture. Another is the unchanging ways of bad people.
It is common knowledge that this world has two kinds of bad people. One without education another kind belongs to bad people with education.
You look at all the happenings that appear in news. It is always some well educated people invlved in bad acts and crimes of all sorts. Politics usedto be run by the intelligentsia at one point. Now it is perhaps in the hands of many people who are no doubt educated. By no means all of them can be called good.
In every instance Vemana has a good simily to illustrate the point. Coal is dirty. You can wash it. Not with water but with milk.
Milk is supposed to be purifying even the sinners. Vemana takes a jibe at tradition by taking milk and not water to make the coal clean. Water is an ordinary purifier. Milk is a superior one to water. Vemana hence says, even if washed with milk, coal will not lose its quality of making things dirty when it comes into contact. A bad man creates few more bad people. A good man may not be able to turn people int good people. One only has to look for interpretation of each and every word Vemana uses. Everyt word has a purpose, it appears.

If one wants to comment on what Vemana tells in three lines, one can perhaps write a big book. It is the brevity that gives Vemana the palce that he has in the firmament of litearture.
Being able to tell in fewer words is a skill that is not easily possible.

Vemana 9

ఎంత సేవచేసి యేపాటు పడినను
రాచమూక నమ్మరాదురన్న
పాముతోడిపొందు పదివేలకైనను
విశ్వదాభిరామ వినురవేమ

Enta sEva cEsi yE pAtupadinanu
rAcamUka nammarAduranna
pAmutOdipondu padivElakainanu
viswadABirAma vinura vEma

ఎంత సేవచేసి = however much you serve
యేపాటు పడినను = however much you struggleరాచమూక = the royal crowd
నమ్మరాదురన్న= you should not believe oh! Brother!పాముతోడిపొందు = The company of a snake
పదివేలకైనను = even if Ten thousands are offeredవిశ్వదాభిరామ వినురవేమ
It is interesting to see how Vemana denounced the rich and the mighty.
In this verse there is not much of hidden detail to understand. The fact is so simply told that you don’t require any commentary at all. Vemana tells that however much you have served them and struggled during that service, you should not believe the royal class. It is to say that those from the class that is used to being served, there is no habit of remembering the service or being grateful for the service. Vemana compares such association with rich people with living in the company of a snake. A snake is a snake. It takes a bite when it feels like. It does not think about whom it is harming. Similarly a rich person will not reciprocate the goodness just because the person happens to be one who served them at a point of time.
The third line gives the feeling of an incomplete expression. But it is the beauty of poetry where the creator expects the readers to imagine words that he has imagined. Even if a lot of money is offered, the company of a snake is not acceptable. It is not even suggestible. This is what Vemana means by the words in the third line.
There is no royal class, now a days in the society. May be we can attribute the word to the rich people who do not think of being kind to their servants.

వేమన 8

ఎలుకతోకదెచ్చి యేడాది యుతికిన
నలుపునలుపేగాని తెలుపుగాదు
కొయ్యబొమ్మదెచ్చి కొట్టిన పలుకదు
విశ్వదాభిరామ వినురవేమ
elukatOkadecci EdAdi yutikina
nalupu nalupEgAni telupugAdu
koyyabommadecci kottina palukadu
viswdABirAma vinurvEma

This poem is also there in another form. in that instead of toka it is said tolu.
Vemana says that change is not possible easily. He never talks of humans in the verse. To me what he means is that humans are also like the rats skin and wooden statue.
To tell the meaning straight now,
You bring the tail or skin of a rat and wash for an year.
It would remain black and necer turn white.
It is like bringing a wooden doll or statue and hitting it again and again. It would never utter a word.
What Vemana means here is that one should know to what end you are taking the trouble of doing something. Before starting a work you should know the result expected and also the possibility of such a result. If you try to achieve the unachievable, no one can be blamed for the end result or the lack of it.
Trying to change people is also like this effort of making a wooden doll speak. But here, sustained effort may give some result.
There is a lot understand in this poem.

Vemana 7

నేరనన్నవాడు నెఱజాణ మహిలోన

నేర్తునన్నవాడు వార్తకాడు

ఊరకున్నవాడె యుత్తమోత్తముడయా

విశ్వదాభిరామ వినురవేమ.

nEranannavAdu nerajANa mahilOna

nErtunannavAdu vArtakAdu

UrakunnavAdu uttamOttamudayA

viswadABirAma vinura vEma

This padyam has a different version also. In that version the last line says

UrakunnavAdu uttama yOgira

నేరనన్నవాడు = One who says he does not know or learnt

నెఱజాణ = crafty person

మహిలోన = in this world, in this earth

నేర్తునన్నవాడు = one who saya heknows or has learnt

వార్తకాడు = good at speaking, one who creates news

ఊరకున్నవాడె = one who kept quiet or kept silent

యుత్తమోత్తముడయా = is the best man

విశ్వదాభిరామ వినురవేమ.

This is one of the not so very well known padyams of Vemana.

When I narrated this to a gentleman, he immediately said, it is escapism.

I did not really think there is any escapism in it.

The padyam says, one who claims that he does not know anything is a learned man. It is because, if you say you know, you have to get into a discussion and perhaps a controversy also. It is not exactly maintaning neutrality at the time of crisis, but is pleading ignorance when you know it is not the right place or time.

Vemana says, one who says he knows is only good at talking. VartakAdu is a word which is not in much use in Telugu. In Tamil vArta is a word. Similarly vArta in Telugu is news. Was it like this in Veman's time? I believe it was. Vemana used this word , perhaps for the poetry's sake. Even then it means what exactly it has to. If you are good at creating news or talking, indulge in some discussion!

In the third line which has two versions, Vemana says, one who keeps quiet without saying either he knows, or he does not know, is the best of the best according to the Telugu version used here. The second version adds a quality and calls such a person a Yogi. Yogi is a little superior to the best man.

You know when to say yes, when to sy no, and also when to keep silent. Then you are a Yogi.

If people understand more from this padyam, I heartily welcome them to share their views.

Let me confess, I am not an expert on anything. The kind of response I am seeing makes me indulge in thsees writings.

Vemana

అధికుడైన రా జొకల్పుని జేపట్ట
వానిమాట చెల్లు వసుధలోన
గణకు లొప్పియున్న గవ్వలు చెల్లవా?
విశ్వదాభిరామ వినురవేమ.

అధికుడైన రాజు = A great king
ఒక = one
అల్పుని = mean person
జేపట్ట = befriends
వానిమాట = his word
చెల్లు = becomes legal tender
వసుధలోన = on the earth
గణకు లొప్పియున్న= if finance people accept
గవ్వలు = cowries
చెల్లవా? = would they not be legal tender
విశ్వదాభిరామ వినురవేమ.

Another gem of a padyam from Vemana.
He says, if a king takes an unworthy man in to his umbrage and gives him some authority, his words will become law. Here, the capability of the person is not at all considered. To explain the situation Vemana takes an example. There was a time when there were no coins and notes. Cowrie shells were taken as money. Vemana says if the right people accept, even today, would not the cowrie shells be accepted as money?
Vemana makes a wonderful point about the validity of authority. Authority need not exactly be correct. If it has the endorsement of the rulers, or the powers that be, everything becomes authoritative. He mocks at the way the powerful people give authority to unworthy. The system is not very different even today.

Vemana 6

ఎద్దుకన్న దున్న యేలాగు తక్కువ?
వివరమెఱిగి చూడు పృథ్వియందు
నేర్పులేనివాని నెఱయోధుడందురా?
విశ్వదాభిరామ వినురవేమ.
Eddukanna dunna ElAgu takkuva
vivaramerigi cUda pruthviyandu
nErpulenivAni nerayOdhudandurA
viswadABirAma vinura vEma
Vemana asks an interesting question. In what way is a he buffalo inferior to a bull?
if you get inti the details in this world, will any body call afellow without expertise, a warrior? also asks Vemana.
The name and fame for any person comes based on his work and not the appearance.
A buffalo may look ugly. It is no way inferior to a bull when performance on the feld is considered. Similarly, only one who has exhibited his valour will be called a hero and not any one who lacks the expertise.
Telling some profound facts in a stunning way is the hall mark of Vemana. This verse is an example of the fact. That is the reason why Vemana is known as a great philosopher nad not all the other poets who wrote ordinary poems. This fact also is illustrated in the above commented verse.

Vemana 5

ఇనుము విఱిగెనేని యినుమాఱు ముమ్మాఱు
కాచి యతుకనేర్చు గమ్మరీడు
మనసు విఱిగినేని మఱియంట నేర్చునా?
విశ్వదాభిరామ వినురవేమ.

Inumu virigenEni immAru mummAru
kAci yatuka nErcu kammarIdu
manasu virigenEni mariyanta nErcunA
viseadABirAma vinura vEma

If iron is broken the blacksmith will heat it it twice or thrice and can join it.
Will he be able to join the broken heart? asks Vemana.
There are many verses of Vemana which are not very well known.
The initial padyams I tried to comment upon belong to the well known category.
The one given now is not so popular.
Here Vemana talks about broken hearts.
If a physical material like iron is broken, there will be specially experienced people who can join it. A heart if broken, can never be joined again. May be, there is some kind of compromise. But, the memories of teh broken state will remain for ever.
There used to be a very good advertisement regarding a product, Quickfix, which used to say the product will join anything except broken hearts.
There is a similar verse in Mahabharatam which talks about arrows that are struck in the body and heart. There the mention is about the bad words that hit the hearts.
It is a daily experience. Vemana is good at bringing the very known things in a simple but focoseed manners in as few words as possible.

Vemana 4

Vemana Padyam
గొడ్డుటావు పితుక కుండగొంపోయిన
పండ్లనూడదన్ను పాలనిడదు
లోభివానినడుగ లాభంబులేదయా
విశ్వదాభిరామ వినురవేమ

GoddutAvu pituka kunda gompOyina
PanDlanooDa dannu pAlanidadu
lOBivAninaduga lABambu lEdayA
ViswadABirAma vinura vEma

If you take a vessel to milk a barren cow, it will knock your teeth down. It will never yield any milk. Similarly if you ask a miserly person there is no benefit.

Vemana talks about penny pinchers. If a cow is having it's calf and giving milk to it, you can steal some milk from the cow for you also. Then, if the cow is barren, there is no use trying to get milk from it. Similarly if there is a person with some kindness in him and is helping others, you can also expect some help from him. But, if the person is a miser it is impossible to get any help from him. Rather he may even insult you!

Vemana 3

అంతరంగమందు నపరాధములు చేసి
మంచివానివలెనె మనుజుడుండు
ఇతరు లెఱుగకున్న నీశ్వరుడెఱుగడా?
విశ్వదాభిరామ వినురవేమ.

Antarangamandu aparadhamulu chesi
manchivani valene manujudundu
Itarulerugkunna Eswaruderugada?
Viswadabhirama vinura vema

అంతరంగమందు = In the heart
నపరాధములు చేసి = having committed crimes
మంచివానివలెనె = like a good person
మనుజుడుండు = man remains
ఇతరు లెఱుగకున్న= if others know or not
నీశ్వరుడెఱుగడా?= will the God not know?
విశ్వదాభిరామ వినురవేమ.

Vemana questions the people who commit crimes in their hearts.
Such crimes go unnoticed and do not come to be known to the world.
Vemana questions, even if no one knows what you committed in your heart, will the god not know it?
This is about integrity for the present day world.
Integrity is doing the same thing whether anyone notices or not.
Many people who appear like good people may or need not have equally good ides and intentions. Even having such thoughts and ideas is a crime. Vemana says that God wil notice such people.

Vemana Satakam 2

నిక్కమైన మంచి నీలమొక్కటి చాలు
తళుకుబెళుకు రాళ్లు తట్టెడేల
చాటుపద్యమిలను చాలదా ఒక్కటి
విశ్వదాభిరామ వినురవేమ

Nikkamaina Manchi neelamokkati chalu
Talukubeluku rallu tattedela
Chatu ilanu chalada okakati
Viswdabhi rama vinura Vema

A chatu padyam is a verse with a moral, or something to learn from. Vemana when writing his padyams, wanted people to understand the importance of such works.
He says, Neelam ( Blue gem stone) even if it is one, is enough, if it is genuine.
Why a basket full of shining stone which are not of any value?, he questions.
He also asks, A good padyam, even if it is one, is it not enough in this world?

When compared with the first two lines where he tells us the value of a gem stone in comparision with cheap stones, he went silent when it is the matter of Chatu padyam. He said the Padyam is good and desisted from saying the other poetry is waste in comparision.

Yes, if you are wise enough, even one good padyam is enough. You can make good use of it.
All the other poetry may or may not be of any value if seen from learning point of view.

Vemana Satakam

ఉప్పు కప్పురంబునొక్క పోలికనుండు
చూడచూడ రుచుల జాడవేరు
పురుషులందు పుణ్యపురుషులు వేరయా
విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ

Salt and camphor look alike when looked at.
But when tasted they are very different.
Similarly all people appear alike physically.
But, virtuous and pious people are a different lot. Vemana commented on many things in the contemporary world with unimaginable simplicity and ease. He says that looks are disceptive when people are concerned. A man may look very respectable. It is a question whether his deeds and words are equally respecatable. For this he takes the similarity between the common salt and camphor. They differ in both smell and taste.
Vemana a poet philosopher has given a lot of such gems to the Telugu knowing people.
He is known in every Telugu household. In my generation all people used to know at least a few verses of such scholastic works.
I will try to bring as many verses as possible in the next few days.

Transmission Loss

Power gets lost during the transmission.
Government money gets lost during implementation of programs.
Akbar and Birbal were discussing this matter.
Akbar was doubtful about the fact.
Birbal said, he will demonstrate the matter.
He asked Akbar to ask for some ice.
Yes, Akbar used to arrange for the ice from Himalayas to be brought daily, those days itself.
The ice was brought.
Birbal said, the ice can not be delivered directly to the king.
The man at the gate should take it and give it the next man. He will give in turn to the man sitting next. Almost all of them will touch it. Thus the ice block was broght to the king. By the time it reached there, half the ice was turned to water and everyone's hands were wet.
King laughed at the demonstration.

We are yet to laugh about it.
Because we are made to cry about the situation. What reaches the end point is sometimes not even half of what was meant to be spent on the matter.
By the way there are some who would like this method, because they would get rich easily.

A friend wrote this!

నాకు ఇస్తారి గాడనేటి ఒక దోస్తు ఉన్నాడు. గానికి పెద్ద రైటర్‌ గావాలని బడేకాయిష్‌ క్యాలెండర్‌ను జూసి గాడు కత రాసెతందుకు మూర్తం బెట్టుకుండు. బజార్కు బోయి దస్త కాయితాలు గొన్నడు. ఎందుకన్న మంచిదని గుల్లెకుబోయి దేవునికి మొక్కిండు. ఇంటికొచ్చినంక పెండ్లాన్ని బిల్సి `` ఇగో నేను కత రాద్దా మనుకుంటున్న. ఎవలొచ్చినా నన్ను బిల్వకు, పొరగాల్లను గడ్‌బిడ్‌ జెయ్యనివ్వక. అద్దగంట కొక్క పారి ఛాయ్‌ దెచి ఇయ్యి'' అని జెప్పిండు.
`` మంచిది'' అని గాని పెండ్లాం అన్నది. ఇస్తారి ఒక అరల్ర గూసుండు. పెన్ను, కాయితాలు దీస్కోని మీదికి సూసుకుంట ఆలోచన జెయ్యబట్టిండు. ఎంతకు ఆనికి ఒక్క ఐడియ రాలేదు. కూసుంటే లాబంలేదని గాడు అరల్రనే అటిటు దిర్గ బట్టిండు. ఇంతల గాని పెండ్లాం చాయ్‌ దీస్కోని ఒచ్చింది.
`` ఏమయ్యా కథ రాస్తనని జెప్పి గిట్ల దిర్గుతున్నవేంది'' అని గామె అడిగింది.
`` కతరాయుడంటె పిండిరుబ్బుడనుకుంటున్నవా. ఎంత ఆలోచన జెయ్యాలె ఎన్ని చాయ్‌లు దాగాలె'' అని ఇస్తారి గాడు అన్నడు.
``గదంత నాకెర్కలేదు. పొయ్యి మీద పాటు బెట్టి ఒచ్చిన'' అనుకుంట గాని పెండ్లాం ఒంటింట్లకు బోయింది.
ఇస్తారి చాయ్‌ దాగిండు. పెన్ను దీస్కోని రాసుడు షురుజేసిండు. ఒక రాజు ఉండె. గా రాజుకు ఒక కొడ్కు ఉండె, అని రాసి గొట్టేసిండు. గిసుంటి కతలు గిప్పుడెవు్వ్ల సద్వరని గాని దోస్తు ఒకటు ఇంతకు ముందు జెప్పి ఉండె. గా సంగతి ఆన్కి యాదికొచ్చింది. ఏ కత రాస్తె బాగుంటదని గాడు మల్ల ఆలోచన చెయబట్టిండు. ఐడియ రాక పెన్ను ఇదిలిచ్చిండు. ఇదిలిచ్చెతల్కె పెన్నుల కెల్లి జెరంత శాయి కాయితాల మీద బడ్డది. తూత్తెరికీ అనుకుంట గాడు శాయి బడిన కాయితాలను జింపిండు. సరింగ గప్పుడే ఇస్తారి గాని పోరలు అరల్రకు ఒచ్చిండ్రు.
`` నాయనా! బిస్కిట్‌ పుడ గొనుక్కుంట పైసలియ్యే'' అని పెద్ద పొరగాడంటె.
``ముందుగాల్ల అవుతలకు బోండ్రి. లేకుంటె మీ ఈపు బల్గ జీర్త'' అని ఇస్తారి గాల్ల మీద కోపం జేసిండు.
పోరగాల్లు బుగులుబడి అవుతలకు బోయిండ్రు. ఏమే నేను కత రాస్తున్న పోరగాల్లను అరల్రకు రానియ్యొద్దని ఒక్క తీర్గజెప్తి గదా'' అని ఇస్తారి లాసిగ ఒల్లిండు.
`` ఒంటపని జేస్తున్న. పొరగాల్లు ఎప్పుడొచ్చిండ్రో లాసిగ ఒల్లింది.
జెరసేపైనంక చాయ్‌ దెచ్చి ఇచ్చింది. ఇస్తారి చాయ్‌ దాగి కాయితాల ముంగట సకిలం ముకిలం ఏస్కోని గూసున్నడు. పెన్ను బట్టుకొని ఆలోన జెయ్యబట్టిండు ఛమక్‌మని గానికో ఐడియ ఒచ్చింది. పౌరన్‌ గాడు లేసి నిలబడ్డడు. తనబ్బి కాడ్కి బోయిండు. తనబ్బిలకెల్లి ఒక పాత పుస్తకం దీసిండు. జెట్ట జెట్ట కతరాసి పారేసిండు. రాసిన కతను ఒక పత్రికకు బంపిచ్చిండు.
నెల దినాలైనంక గా కత ఒక పత్రికల ఒచ్చింది. కత పత్రికలమరాంగానే ఇస్తారి గాలి బుగ్గ లెక్క ఉబ్బిండు. గా పత్రికలను చేత్ల బట్కోని దిరుక్కుంట పెద్ద రైటర్‌ లెక్క పోజిడ్వ బట్టిండు. ఎవలన్న ఒచ్చి నాకు సన్మానం జేస్తె బాగుండు అని అనుకోబట్టిండు. కత పత్రికల ఒచ్చినందుకు ఇస్తారి గాని పెండ్లాం కూడ బడె కుషైయ్యింది.
`` ఒదినే! నా మొగుడు రాసిన కత పత్రికల ఒచ్చింది'' అక్కా! గింతసదివిన వానే అని అనుకుంట వాడకట్టలున్న ఆడోలదరితోనని గామె ఇస్తారి గాడు రాసిన కతను సద్విపిచ్చింది. గంతే గాకుంట పసుబ్బొట్టుకు బిల్సింది.
కత పత్రికల ఒచ్చినందుకు ఇస్తారి వాడకట్టోలందరిని దావత్కు బిల్సిండు. గాని పెండ్లాం పాసెం ఒండింది. బిర్యాని జేసింది. అందరు బార్యాని దింటుండగా ఇస్తారి కత సద్వి ఇనిపిచ్చిండు. కత అంత ఇన్నంక కొందరు ``శాన బాగ రాసినవు'' అని ఇస్తారి గాన్ని మెచ్చుకున్నారు.
గింత మంచికత ఎన్నడు ఇనలేదు. సద్వలేదు అని కొందరు అన్నారు.
దావత్‌ అంత అయ్యింది. అందరు ఒస్తమని జెప్పి ఇండ్లకు బోబట్టిండ్రు. ఆకర్కి ఒక ముస్లాయిన ఇస్తారి గాని తాన్కి ఒచ్చిండు.
`నువు్వ సద్విన కత 1950ల డంక పత్రికల ఒచ్చిందిగదా. నీకెర లేదేమో, గాకతరాసింది నేనే అని గాయిన అన్నడు. ఏమన శాత గాక ఇస్తారి గాడు కింది మీదికయ్యిండని వేరే జెప్పాల్నా.

Who am I?

There was this famous doctor.
He was seeing his patients patiently.
A lady entered his chamber.
Doctor in his own style showed her the stool meant for the patient to sit.
The lady did not sit.
She looked at the doctor with contempt and said " Do you know who I am?"
The doctor said" I really don't care. But, if you insist you can occupy two stools!"

Why blogs?

An old lady came to All India Radio.
She wanted that her songs may be included in the daily morning devotional songs programme.
Some how, AIR had an unwritten rule that songs of living authors should not be broadcast.
This poor old lady, it looks, said that she has to die if she wanted her songs to be heard on Radio.
These are the days of Television.
Every one wants to appear on TV.
Even politicians dress up in their best clothes.
When radio was the attraction, it was a craze to be heard on radio.
That is all immaterial but, this old lady was asked why at all she writes songs.
Why write and pine that no one uses them?
She said that songs pour out by themselves. You need not make any effort to write a song.
That is what is creativity all about.
When print, radio, TV are the only media for pouring out your ideas, there is a limitation.
Enter Internet and the scene changed.
You can have your own web pages. You can have your own blog.
You need not even spend a lot to maintain them.
It is all free.
But the question is who is worried about what you bring there?
Who is visting your pages?
Interestingly I find that people look at what you have left on the net.
May not be in droves but people do come to your site and blog.
Then the problem is that you should have some thing there to attract people back again.
There are blogs and more blogs.
Not all are to your liking.
You have some tastes and likings.
You also dislike certain things.
The blog has to get it's identity.
I am struggling to do that, I mean make the blog have an identity.
My site has become popular because of material in Telugu is available there.
I dont want that to happen with my blog.
Only because of this feeling I was not adding any thing here.
Best is the enmy of good said Voltaire.
What should I bring here?

Often talked off, never seen,

Ever coming , never been,

Daily looked for, never here

Still approaching, coming near

When it comes, it becomes today

There is another tomorrow,

always away!!