On Sleeping - A page from the diary

An afternoon on a hot summer day!
Everybody at home sleeping as if it is night!

I cannot sleep during the day. If I do, I cannot sleep well that night.
I deserve a long and continuous sleep.
I was thinking of typing something.
I thought I will pick up a page from the old diary, which I do occasionally.
There is a page where I have written about sleeping.
Coincidence!

This is how it goes.

నిద్ర సుఖమునకు పరాకాష్ఠ.
సంతృప్తి గలవాడు, చింతలేనివాడు, సంపూర్ణ ఆరోగ్యము గలవాడు సుఖముగా నిద్రించగలడు.
ఈ మూడింటనేది లోపించినను నిద్ర కరువగును.
నిద్ర లేని వానికి సంతృప్తి యుండదు.
చింత గలుగును.
ఆరోగ్యము చెడును.
అనగా అటనుండి అదియెక చక్రనేమి క్రమమన్నమాట.
ఒకనికి ఆరోగ్యము అంతంతగనే యుండును.
వాడు మాత్రలు మింగుచునే యుండును.
ఆ మాత్రల వలన వానికి నిద్ర మెండగును.
వాడు పగలు కూడ కునుకుచుండును.
అదియొక రకమైన యనారోగ్యము.
వానిది సుఖనిద్ర కాదు.
పక్కమీద మేను వాల్చిన పది క్షణములలో గురక వేయు వారుందురు.
మరి కొందరు గంటలైనను అటునిటు దొర్లుచుందురు.
నిదుర రాని వారికి వచ్చిన వారిని జూచిన కంటగింపుగా నుండును.
కోపము గలుగుచుండును.
అసూయ అందుకాధారము.

పగటి నిద్ర పనికిచేటు అను మాట యొకటి ఉన్నది.
కానీ కొందరు అదృష్టవంతులు పగలు రాత్రి, చేతనయినంత సేపు నిదురింతురు.
వారి భాగ్యమునకు ఏ లోటు రాదు.
ప్రపంచము పట్టిలేదనుకొన్న చాలు.

కూర్కు అని ఒక మాట.
అది కునుకునకు మాండలిక భేదము.
‘పండినడు’ అనగా అనారోగ్యము పాలయినాడని అర్థము.
‘పన్నడు’ అనగా పడుకొన్నాడని అర్థము.
బొంగరము వేగముగా తనచుట్టు తాను తిరుగుచుండును.
అది అటునిటు కదలక ఒకే చోట నిలిచి తిరుగుచుండును.
అప్పుడది కూర్కు బట్టినది.
ఈ మాట ఇతర ప్రాంతముల వారికి తోచి చావదు.
తొయ్యడము లేదంటే తోచడమా? లేక తోయడమా? ఏది లేదు?
మాటలెందుకింత బహుముఖముగ నుండునో?
ఆశ్చర్యము!

This time I feel like bringing some of the ideas of the above passage into English.

Sleep is the climactic form of comfort.
A contented man, one devoid of worries, one in full health can sleep well.
Sleep evades when any one of the three is wanting.
One who cannot sleep is not satisfied.
He will be worried.
Health takes a beating.
It implies that there begins a circle of events.
One is not in good health.
He keeps popping pills into his mouth continuously.
As an after effect he feels drowsy throughout the day.
That is another kind of ill health.
His sleep is not comfortable.

There are some who start snoring ten seconds after they hit the sack.
There are the others who keep tossing themselves even after few hours in the bed.
The former are the source of heart burn for the latter class.
They will even get angry on the sleepers.
It is the jealousy which forms the basis.

Sleep during the day spoils the work, goes an adage.
But, there are few from a lucky lot, who sleep anytime without end.
They are as comfortable as all the others.
Only, they have to decide not to worry about this world.

I talk!

After travelling for more than two hours from the village we arrived at the bus station.
Anna found his bus immediately, which is the one which takes him home.
Usually his bus never comes even after a long wait.
Interestingly this day there were two of them.
He lets the first one go, since it was crowded.
He took the second one.
It moved away like a flash.
It was for me now, to wait for the bus that can take me to a place nearer to my home.
I did not want to engage an auto.
There was nothing important waiting for me.
Go, take bath, may be read for a while and hit the sack.
So, I waited with patience.
Patience and me?
Impossible.
There was this young man asking “I want to go to Kachiguda!”
The other young man perhaps said, he does not know anything about it.
I called him.
Asked him “where do you want to go?”
He said “Kachiguda”
“Take number two and it will take you right before the railway station” I said.
“Does this boy really want to go to the station? I asked myself.
Then I asked him “where exactly you want to go?”
He was not sure. He said something about Veer Savarkar statue and the station.
I made almost a discourse about the location of the statue and the station. I also explained the distance between the two and repeated my question.
This time he was further unsure and mentioned Shanti talkies.
I was sure about one thing.
He is new in the town and does not know the topography of the place.
I took pains to explain him the matter and guided him about the route he has to take.
He was happy about the help and muttered a kind of thanks.
I know we are very bad appreciating and thanking people.
I did not even expect him to thank me.
I wanted him to reach the right place before it was a problem.

The young man who did not answer initially was listening to me all the while.
He asked me “Sir, where do you want to go?”
“Shall I give you a very bad answer?” I asked him and said “I want to go home!”
“What a joke!” said he and laughed heartily.
I like to talk to people who can laugh like that.
I told about my bus and how the bus that you are waiting for never comes.
I remember even quoting Arudra who says “The train that you want to catch is late by a life time”

Then I told him that I am intentionally standing here so that I can talk to people like him.
He said “Timepass!”
I said, “No! For pleasure!”
The young man said, on my asking, that he was waiting for a parcel that is on the way.

I made a joke about the delay possible for a life time.
He said that he already has a message regarding the arrival of the parcel.

I have noticed another thing there.
The number that Anna usually waits for usually does not come even after an hours wait.
Today there were five of them.
The buses that I wait for are theoretically more in number.
Today I was at loss and could not find even one of them.

We all laughed and silently I moved from there to the stand outside.There I will find my bus and may be more people to talk to!!

Tuakaram Mahraj - Abhang

A monkey puts its hand in a vessel containing peanuts. After taking peanuts in its hand it cannot take out its hand as the mouth of the vessel is not big enough. The monkey for the sake of handful of peanuts does not go away and is caught. A parrot sits on a string laid by the hunter. The string inverts its position and so is the parrot. Due to high voltage fear the parrot firmly grasps the string and forgets that it has two feathers to fly away. The parrot is caught ultimately. Tukaram Maharaj says that it is not surprising if creatures without brains behave like this. It is surprising to see human beings forgoing their greatest interest for a pittance.

తుకారాం మహారాజ్ గారి అభంగులు చాలా గొప్పవి.

ఈ భావం చూడండి.

కోతి - మనిషి

కోతి కుండలో చెయ్యిపెట్టి గుప్పెడు పప్పులు పట్టుకుంటుంది.
గుప్పిడి పెద్దది, కుండ మూతి చిన్నది.
చెయ్యి బయటికి రాదు.
గుప్పెడు పప్పుల కోసం కోతి తాను దొరికిపోతుంది.
వేటగాని ఉచ్చుతాడు మీద చిలుక కూచుంటుంది.
తాడు తిరుగుతుంది.
చిలుక పట్టు పడుతుంది.
భయంతో చిలుక తాటిని గట్టిగా పట్టుకుంటుంది.
తనకు రెండు రెక్కలున్నాయన్న సంగతి మరిచిపోతుంది.
చివరకదీ పట్టుబడుతుంది.
తుకారాం మహరాజ్ అంటాడుగదా, తెలివి లేని జంతువులిట్లా చేస్తే ఆశ్చర్యంలేదు.
మనుషులు కొంచెం కోసం తమ సర్వస్వాన్నీ పోగొట్టుకోవడమే ఆశ్చర్యం అని.

This is a wonderful poem from Sant tukaramji maharaj. For those who think that he was only singing of God, this is an eye opener.

I am thrilled to read and listen his abhangs.

They are a class apart in poetry that can help us learn life matters!

Vemana again!

The number of visitors to this blog increased after I started writing commentary on Vemana verses. Not that my commentary is good! There are people who google for Vemana on a holiday! Is it for the thrill of reading Telugu or simply because they remember certain names from Telugu culture easier than the others? I for one got a hundred poems of Vemana by heart when I was in third class. There used to be competitions in verse recitation along with the sports events. So, people knew that there are some who cannot kick a ball around, but can remember a hundred poems without trouble. Ours is a small village. So, I used to win hands down. That was when I was introduced to the poems. My love continues for various reasons even now! It will!

చెప్పులోని రాయి, చెవిలోని జోరీగ
కంటిలోని నలుసు, కాలిముల్లు
ఇంటిలోని పోరు ఇంతింత గాదయా
విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ

చెప్పులోని రాయి = a stone in the footwear
చెవిలోని జోరీగ = a fly buzzing around the ear
కంటిలోని నలుసు, = a speck of dust in the eye
కాలిముల్లు = a thorn in the sole
ఇంటిలోని పోరు = the fight at homestead
ఇంతింత గాదయా = is not simple or small
విశ్వదాభిరామ
వినుర వేమ = O Vema listen


ceppulOni rAyi, cevilOni jOrIga
kantilOni valusu, kAli mullu
intilOni pOru intinta gAdayA
viswadAbhirama vinura vEma


Man thinks a lot of his progress. He claims that he has even conquered the space. I am not going to talk about the inner space and peace etc., but bow before the wisdom of Vemana who has reminded man that he is too touchy in certain matters. Even if it is the scientist who claimed a lot of inventions, at home, is uncomfortable with the wife, if there is no harmony. I am told, the critic number one for Darwin was his beloved wife!!

Harmony is a farfetched concept perhaps. A simple thing like a small stone in the shoe will make our existence almost miserable. A fly buzzing around the ear is a nuisance beyond description. If you really cannot drive it away for some reason, sure, it will drive you mad!!

A small speck of dust in the eye will make you paralysed for a while. Two wheeler drivers know this better than all the others. A tiny thorn in the foot will render you motionless. If not taken care of, it will result in a corn later and make you dance whenever you walk.

Now again the family matter!!
All may be well with the world. If one is not happy with the wife, his life is miserable. Same is the case for the women with a husband.

Purandara Dasa says, not having a wife is a worry. Having a wife is another worry. If the wife happens to indifferent, it is further worry. With a mad man like me, Life must be a worry for my wife too!!

Vemana in this verse puts some simple ideas before us. It is for us to think and learn!!

Confucius for you

Confucian Analects

The Master said, "At fifteen, I had my mind bent on learning.
"At thirty, I stood firm.
"At forty, I had no doubts.
"At fifty, I knew the decrees of Heaven.
"At sixty, my ear was an obedient organ for the reception of truth.
"At seventy, I could follow what my heart desired, without transgressing what was right."

గురువన్నాడు గదా,
పదిహేనేళ్ల వయసులో నా మనసంతా నేర్చుకోవాలన్న ధ్యాస.
ముప్ఫయి ఏళ్లకు నేను గట్టిగా నిలువ గలిగాను.
నలభయ్యేళ్లకు నాకు అనుమానాలే లేవు.
యాభయ్యేళ్లకు నాకు స్వర్గం సంగతులు తెలిశాయి.
అరవయ్యేళ్లకు నాచెవి సత్యాన్నందుకునేందుకు చక్కని అవయవమయింది.
డెబ్భయ్యేళ్లకు నేను నా మనసు మార్గంలో నడవగలిగాను. అదీ, సరయిన దారినుంచి తప్పకుండా.


Mang I asked what filial piety was. The Master said, "It is not being disobedient."
Soon after, as Fan Ch'ih was driving him, the Master told him, saying, "Mang-sun asked me what filial piety was, and I answered him,- 'not being disobedient.'"

Fan Ch'ih said, "What did you mean?" The Master replied, "That parents, when alive, be served according to propriety; that, when dead, they should be buried according to propriety; and that they should be sacrificed to according to propriety."

Mang Wu asked what filial piety was. The Master said, "Parents are anxious lest their children should be sick."

Tsze-yu asked what filial piety was. The Master said, "The filial piety nowadays means the support of one's parents. But dogs and horses likewise are able to do something in the way of support;-without reverence, what is there to distinguish the one support given from the other?"

Tsze-hsia asked what filial piety was. The Master said, "The difficulty is with the countenance. If, when their elders have any troublesome affairs, the young take the toil of them, and if, when the young have wine and food, they set them before their elders, is THIS to be considered filial piety?"



వంశ మర్యాదంటే ఏమిటని మాంగ్ వన్ అడిగాడు. అవిధేయత లేకుండడమే అన్నాడు గురువు.

వెంటనే, ఫాన్ చీ తో వెళుతూ, వంశ మర్యాదంటే ఏమిటని మాంగ్ సన్ అడిగాడూ, నేనేమో అవిధేయత లేకుండడమే అన్నానూ అని గురువన్నాడు,
అంటే ఏమర్థం అన్నాడు ఫాన్ చీ. అంటే తల్లిదండ్రులు బతికున్నంతకాలం పద్ధతిగా వారికి సేవ చేయాలి. వారు మరణించిన తర్వాత పద్ధతిగా అంత్యక్రియలు చేయాలి. ఆ తర్వాత వారికి పద్ధతి ప్రకారం శ్రాద్ధాలు చేయాలి. అన్నాడు గురువు.
వంశ మర్యాదంటే ఏమిటని మాంగ్ వూ అడిగాడు. గురువన్నాడూ, పిల్లలెక్కడ జబ్బు పడతారోనని తల్లిదండ్రుల ఆదుర్దా అని.

వంశ మర్యాదంటే ఏమిటని ట్సే యూ అడిగాడు. ఈ కాలంలో వంశమర్యాదంటే తల్లిదండ్రుల సాయం అనాలి. కానీ కుక్కలూ, గుఱ్ఱాలుకూడా ఏ సంబంధమూ లేకుండానే సాయంగా ఏదో చేయగలిగి ఉంటాయి. ఈ రెండు రకాల సాయాలకూ తేడా చెప్పడానికి ఏముంది అన్నాడు గురువు.
ఇక ట్సే సియా వంశమర్యాదంటే ఏమిటని అడిగాడు. కష్టమంతా చూడడంలో ఉందన్నాడు గురువు. పెద్దవాళ్లెవరయినా కష్టాల్లో పడితే పిల్లలు వాళ్ల బాధలను పంచుకుంటారు. ఇక పిల్లలకు తిండీ తాగుడూ దొరికితే దాన్ని పెద్దల ముందు పెడతారు.వంశమర్యాదని దీన్నే అనుకోవాలా అని కూడా అడిగాడాయన.




The Master said, "I have talked with Hui for a whole day, and he has not made any objection to anything I said;-as if he were stupid. He has retired, and I have examined his conduct when away from me, and found him able to illustrate my teachings. Hui!-He is not stupid."
నేను హుయీతో ఒకరోజంతా మాట్లాడాను. నేనన్న ఒక్కమాటకూ అతను అభ్యంతరం చెప్పలేదు. అతను తెలివిగలవాడు కాదనిపించింది. అతను వెళ్లిపోయాడు. అతను నాముందు లేనప్పుడతని ప్రవర్తనను గమనించాను. నా బోధనలన్నిటినీ బాగా చెపుకున్నాడు. హుయీ తెలివిగలవాడు అన్నాడు గురువు.


The Master said, "See what a man does.
"Mark his motives.
"Examine in what things he rests.
"How can a man conceal his character? How can a man conceal his character?"
ఒక మనిషి ఏంచేస్తాడో గమనించు. అన్నాడు గురువు.
అతని ఉద్దఏసాలేమిటో గమనించు.
అతను ఏ విషయాలలో మునుగుతాడో గమనించు.
ఏ మనిషయినా తన వ్యక్తిత్వాన్ని ఎలా దాచగలడు ఏ మనిషయినా తన వ్యక్తిత్వాన్ని ఎలా దాచగలడు


The Master said, "If a man keeps cherishing his old knowledge, so as continually to be acquiring new, he may be a teacher of others."
ఒక మనిషి తన పాత తెలివిని గుర్తుంచుకుంటూ క్రమంగా కొత్తవిషయాలను తెలుసుకుంటుంటే, మిగతావారికి అతను గురువు అయ్యుంటాడు అన్నాడు గురువు.
The Master said, "The accomplished scholar is not a utensil."
యోగ్యుడయిన విద్వాంసుడంటే ఓ గిన్నె లాంటిది కాదు అన్నాడు గురువు.